JOHANN FERBER (20 I 1430 Gdańsk – 31 VIII 1501 Gdańsk), burmistrz. Najstarszy syn Eberharda (1387 – 21 III 1451 Gdańsk), przybyłego do Gdańska w roku 1415 z Kalkaru (Nadrenia), szypra i kupca, początkowo mieszkającego na Starym Mieście, od roku 1427 posiadającego q obywatelstwo miejskie, od 1430 mieszkającego na Głównym Mieście, fundatora jednej z kaplic w q kościele NMP (Capella Trinitatis Ferberorum, zwana też kaplicą św. Baltazara). Johann jako pierwszy z rodziny zasiadał we władzach Gdańska: w 1463 ławnik, w 1475 rajca, w 1478 przewodniczący ławy, od 1479 roku do śmierci burmistrz, w 1495 burgrabia. Należał do elity finansowej Gdańska. Zajmował się handlem morskim z Inflantami, Sztokholmem, Skanią i Lubeką, eksportował drewno, importował towary kolonialne z zachodniej Europy. Organizował przedsiębiorstwa handlowe m.in. w Toruniu, Warszawie, Krakowie. Czerpał zyski z pożyczek i obrotu parcelami miejskimi. Reprezentant Gdańsk na zjazdach stanów Prus Królewskich, na zjazdach q Hanzy w roku 1495 w Lubece i w 1498 w Bremie; w roku 1492 reprezentował Gdańsk w wyborach i koronacji Jana Olbrachta na króla polskiego. W latach 1481–1484 dokończył w kościele NMP rozbudowę rodzinnej kaplicy św. Baltazara. Ufundował jej wyposażenie, m.in. Duży Ołtarz Ferberów, na którym przedstawiono go z rodziną (m.in. z 10 synami; q ołtarze). Pochowany tamże.
EB
