RECESY
| < Poprzednie | Następne > |
RECESY (łac. recedo, -ere, -cessi, -cessum, cofnąć się, ustąpić), średniowieczne i nowożytne księgi miejskie rejestrujące i zbierające: 1) relacje ze zjazdów, obrad i powziętych na nich uchwał; 2) zbiory protokołów i uchwał końcowych wraz z dokumentacją. Woluminy te wykształciły się z serii q Ogólnych Ksiąg Rady. Pierwotnie pozostawały w q kancelarii gdańskiej samodzielnymi składkami, z czasem oprawianymi w kodeksy. W kancelarii Głównego Miasta Gdańska zachowało się kilka typów recesów. 1) Najstarsze są recesy q Hanzy (relacje ze zjazdów Hanzy w Lubece), zawarte w tzw. Stadtbuch Nr. 3 z lat 1395–1405, choć i we wcześniejszych Ogólnych Księgach Rady umieszczano wiele odpisów pojedynczych recesów sięgających do roku 1376. Późniejsze, spisywane na składkach, częściowo pozostawały nieoprawione. Dopiero na przełomie XVI i XVII wieku część oprawiono w pergamin. 2) Pierwsze recesy zjazdów miast pruskich i stanów pruskich początkowo zapisywano w Ogólnych Księgach Rady. Najstarszy kodeks tej serii obejmuje lata 1416–1450. Recesy stanów pruskich zawierały relacje generałów pruskich, diariusze z sejmów walnych oraz relacje rezydentów gdańskich przy dworze królewskim. 3) Recesy gdańskie Rady Miejskiej, zawierające protokoły z jej posiedzeń. 4) Recesy gdańskich ordynków, zawierające korespondencję między trzema wydziałami tzw. Szerokiej Rady, utworzonej w 1526. Osobne serie tworzyły q Ława i q Trzeci Ordynek. W XVIII wieku recesami nazywano również protokoły z pertraktacji pokojowych, w których uczestniczyli przedstawiciele Gdańska.
