Szpital Miejski we Wrzeszczu, lata 30. XX wieku
SZPITAL MIEJSKI WE WRZESZCZU (Städtisches Krankenhaus Danzig-Langfuhr), Delbrück Allee (ul. Dębinki) 7. Powstał z połączenia oddziału wewnętrznego q lazaretu przy Bramie Oliwskiej i oddziału chirurgicznego q lazaretu przy Sandgrube. Decyzja władz Gdańska o jego budowie (kosztem 3 mln marek) przy ówczesnej Eichenaalle (ul. Dębinki) zapadła 3 X 1899, plan budowy zatwierdzono w 1907 roku; szpital powstał na zakupionej przez miasto od rodziny Uphagenów działce o powierzchni 157 572 m², powiększonej w 1901 o teren nabyty za 200 tysięcy marek od właściciela cegielni Maxa Hartmanna (1861–1919) i kolejną działkę nabytą w 1905; otwarty 19 IV 1911. Do 1914 roku, według projektu miejskiego radcy budowlanego q Karla Franza Fehlhabera (1854–1937), powstał zbudowany przez firmę q Hermanna Prochnowa główny kompleks budynków przy Eichenallee (ul. Dębinki) i Feldstraße (ul. Smoluchowskiego). Do 1914 dysponował ogółem 496 łóżkami; koszty budowy wyniosły 5 211 550 marek. Instytucjonalnie podzielony na oddziały chirurgiczny (budynki 4-7; ordynator, 6 asystentów) i wewnętrzny (budynki 8-14; ordynator i 5 asystentów). Zarząd składał się z dyrektora, 2 inspektorów, szefa obsługi technicznej, sekretarza, 5 urzędników biura. 1 X 1912 otwarto szkołę pielęgniarską. Chorych podzielono według zamożności na klasę I (w salach z 1 łóżkiem), II (w salach z 2–3 łóżkami) i III (w salach do 26 łóżek), z podziałem na chorych z Gdańska i spoza miasta, płacących w 1914 roku dziennie od 1,5 (dzieci z Gdańska III klasy) do 13,50 marek (dorośli spoza Gdańska I klasy). Były osobne opłaty za pielęgniarską opiekę nocną, kąpiele lecznicze, wodę mineralną oraz ustalono urzędowo honoraria dla ordynatorów za zabiegi operacyjne. W roku 1921 otwarto oddział dermatologiczny i psychiatryczny w osobnych pawilonach (łącznie 70 łóżek). Pracownia rentgenowska w 1927 zyskała budynek, rozbudowano oddział pediatryczny (100 łóżek), powstały oddziały: chirurgiczny (ordynator, 5 asystentów, wolontariusz, 4 praktykantów), internistyczny (ordynator, 5 asystentów, wolontariusz, 4 praktykantów), dermatologiczny (ordynator, 3 asystentów, wolontariusz, praktykant), psychiatryczny (ordynator, asystent), instytut patologii (asystent, praktykant), oddział rentgenodiagnostyki (ordynator, wolontariusz), laboratorium i apteka. W 1927 roku szpital dysponował łącznie 1050 łóżkami, dziennie około 925 chorych, opiekę sprawowały nadal diakonisy (przełożona, 79 sióstr, 60 uczennic) oraz pracownicy świeccy (wyższy pielęgniarz i 38 pielęgniarzy, wyższa pielęgniarka i 19 pielęgniarek, łaziebny, masażysta). W 1935, korzystając z kliniki szpitala, zorganizowano Akademię Medycyny Praktycznej, w 1940 Akademię Medyczną (Medizinische Akademie). Jako szpital miejski działał do marca 1945 roku. ASZ
Tabela: Ordynatorzy Szpitala Miejskiego, Delbrückallee 7 (Dębinki) w latach 1911–1945
Stan chorych Szpitala Miejskiego, Delbrückallee 7 (ul. Dębinki) w latach 1911–1914
| Rok
|
Stan na 1 kwietnia
|
Przyjęto w ciągu roku
|
Wypisano w ciągu roku
|
Zmarło w ciągu roku
|
Stan na 31 marca
|
| 1911
|
395
|
6493
|
5836
|
536
|
516
|
| 1912
|
516
|
6623
|
6097
|
583
|
459
|
| 1913
|
459
|
6600
|
5961
|
533
|
565
|
| 1914
|
565
|
7922
|
6841
|
783
|
863
|
| MrGl
|
Stan chorych Szpitala Miejskiego, Delbrückallee 7 (ul. Dębinki) w okresie wojny, w latach 1914–1919
| Rok
|
Pacjenci cywilni
|
Pacjenci wojskowi
|
Ogółem
|
| 1914
|
6107
|
1815
|
7922
|
| 1915
|
6620
|
2374
|
8994
|
| 1916
|
6045
|
2374
|
8419
|
| 1917
|
6536
|
2445
|
8981
|
| 1918
|
7332
|
3392
|
10 724
|
| 1919
|
7108
|
161
|
7269
|
| MrGl
|
