FLESZAROWA-MUSKAT STANISŁAWA, powieściopisarka, poetka

< Poprzednie

Następne >

Plik:Stanisława Fleszarowa Muskat na spotkaniu Stanisława Kociołka z literatami gdańskimi.JPG

Stanisława Fleszarowa-Muskat na spotkaniu Stanisława Kociołka z literatami gdańskimi

STANISŁAWA FLESZAROWA-MUSKAT (21 I 1919 Siennów koło Przeworska – 1 X 1989 Sopot), z domu Krzycka, powieściopisarka, poetka. Ukończyła prywatne gimnazjum w Kole. Podjęte w roku 1936 studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym UAM w Poznaniu przerwała II wojna światowa (po której nie kontynuowała nauki). W latach 1941–1942 wywieziona na roboty przymusowe do Niemiec, następnie pracowała jako urzędniczka w Centralnym Urzędzie Rolniczym Galicji we Lwowie. Od 1944 roku w Częstochowie, od czerwca 1945 zamieszkała w Gdyni, następnie w Sopocie. W okresie 1945–1946 pracowała w q „Dzienniku Bałtyckim”, w 1946–1950 w Spółdzielni Wydawniczo-Oświatowej „Czytelnik”, w latach 1950–1953 była kierownikiem literackim q Teatru Wybrzeże, w 1953–1955 w „Estradzie”, w roku 1955 ponownie w „Dzienniku Bałtyckim”. W latach 1957–1968 publikowała cotygodniowe felietony w q „Głosie Wybrzeża”, w 1973–1974 felietony w cyklu „Intymność publicznie” w q „Wieczorze Wybrzeża”. Od 1946 roku członek Oddziału Gdańskiego Związku Literatów Polskich, a w okresach 1954–1955 i 1966–1971 jego prezes. W latach 1962–1964 radna Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. Członkini kolegium redakcyjnego q „Liter” w 1962–1973 oraz od roku 1965 rady programowej q Wydawnictwa Morskiego. W 1967 roku ukończyła Studium Scenariopisarstwa w Warszawie. Należała do PZPR. W okresie 1942–1952 żona prawnika Jerzego Fleszara, po rozwodzie, od roku 1957, żona aktora, reżysera, działacza kultury Tadeusza Muskata (1913–1991).

Debiutowała utworami poetyckimi jeszcze w czasach szkolnych, w 1934 roku w „Gazecie Kolskiej”, w czasie studiów publikowała wiersze w „Kurierze Poznańskim” i „Ilustracji Polskiej”. Autorka ponad trzydzieści powieści, opowiadań i dramatów: W służbie morza (1946), Sen o morskiej potędze (1948), Pozwólcie nam krzyczeć (1958), Przerwa na życie (1960), Lato nagich dziewcząt (1960), Milionerzy (1961), Kochankowie róży wiatrów (1961), Czterech mężczyzn na brzegu lasu (1963), Ostatni koncert (1965), Zatoka śpiewających traw (1967), Szukając gdzie indziej (1967), Wycieczka-ucieczka (1968), Powrót do miejsc nieobecnych (1968), Jedna noc z tamtych lat (1969), Wczesną jesienią w Złotych Piaskach (1970), Papuga pana profesora (1970), Wizyta (1971), Wzór dla kapitana (1971), Dwie ścieżki czasu (1973), Tak trzymać, t. 1–3 (1974–1977), Kochankowie muszą się rozstać (1975), Złoto nie złoto (1979), Most nad rwącą rzeką (1984), Czarny warkocz (1985), Pasje i uspokojenia (1987), Pod jednym dachem, pod jednym niebem (1988), Stangret jaśnie pani (1989), Portret dziewczyny na zielonym tle (1991), Łza (1992), Nie wracają na obiad (1998), Noc pod Alpami (1999). Na motywach powieści Pozwólcie nam krzyczeć powstał pol.-niem. film Spotkania w mroku (1960), którego była współscenarzystką, na podstawie Wycieczka-ucieczka 5-odcinkowy serial telewizyjny dla dzieci (1972), na podstawie Papuga pana profesora film Nicponie (1973), na podstawie powieści o Gdyni Tak trzymać film hist. Miasto z morza (2009). Autorka spektakli telewizyjnych: Dialogi z minionym czasem (1968), Gruszeczka, czyli wizyta obcej Pani (1968), Ludzie znad zatoki, Tam i gdzie indziej (1969), Korzeń, łodyga, kwiat (1972), Poszukiwania (1974). Opowiadania i powieści emitowało Polskie Radio. Utwory tłumaczone były na angielski, czeski, niemiecki, rosyjski, słowacki i węgierski. W 1955 roku do muzyki q Kazimierza Wiłkomirskiego napisała tekst Kantaty gdańskiej.

Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP (1964), Krzyżem Oficerskim OOP (1969), Krzyżem Komandorskim OOP (1976). W roku 1958 otrzymała nagrodę literacką miasta Gdańska, w 1974 – nagrodę wojewody gdańskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury, w 1985 – nagrodę prezydenta miasta Gdańska. Pochowana na cmentarzu Komunalnym w Sopocie. Spuścizna po pisarce przechowywana jest w q BG PAN. RED