Dwór Bractwa św. Jerzego, 1894
, Targ Węglowy 27. Początkowo dom i plac ćwiczeń Bractwa św. Erazma, po nabyciu obiektu przez Bractwo św. Jerzego (q bractwa strzeleckie) w latach 1487–1494 Hans Glottau wzniósł w stylu późnogotyckim (w nawiązaniu do budownictwa flamandzkiego) dwukondygnacyjny budynek na planie kwadratu, z namiotowym dachem, smukłymi ośmiobocznymi wieżyczkami i wieńczącym fasadę blankowaniem (nadającym cechy budowli militarnej). W 1566 roku szczyt kopuły ozdobiono figurą patrona bractwa: św. Jerzego zabijającego smoka. Pod koniec XVI wieku gmach przebudowano, powiększono m.in. ostrołukowe okna. Na pierwszej kondygnacji mieściła się strzelnica dla łuczników i pomieszczenia do przechowywania sprzętu łuczniczego; na drugiej – wielka sala zebrań bractwa: miejsce uroczystości, przedstawień teatralnych i wystawnych uczt. W roku 1798 obiekt sprzedano państwu pruskiemu; na parterze mieściła się główna miejska wartowania, na piętrze (przedzielonym stropem na dwie kondygnacje) sala przesłuchań sądu polowego, wyżej q Królewska Szkoła Sztuk Pięknych. Pod koniec XIX wieku podjęto prace zmierzające do przywrócenia budynkowi dawnego wyglądu: odnowiono narożne wieżyczki, zwieńczając je namiotowymi daszkami, zamontowano kopię usuniętej wcześniej figury św. Jerzego. Po zniszczeniach z 1945 roku (zniszczony dach, wypalone wnętrze), w latach 1950–1953 odbudowano według projektu q Ryszarda Massalskiego na siedzibę Stowarzyszenia Architektów Polskich, obecnie siedziba Oddziału Wybrzeże tego Stowarzyszenia.
TD
