WNUK MARIAN, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych
| < Poprzednie | Następne > |
MARIAN WNUK (5 IX 1906 Przedbórz, woj. łódzkie – 29 IX 1967 Warszawa), rzeźbiarz, pedagog. Od 1921 uczeń Państwowej Szkoły Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, 1927–34 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, nast. mieszkał we Lwowie i pracował w Instytucie Sztuk Plastycznych. Po wybuchu II w. świat. z żoną, q Józefą Wnuk, współpracował z Radą Pomocy Żydom („Żegota”). W 1944 przeniósł się do Warszawy, po powstaniu warsz. deportowany do Niemiec, powrócił do Polski 1945. Od jesieni 1945 z żoną (i pięciorgiem innych malarzy) na Wybrzeżu, zał. PWSSP w Sopocie (q ASP), od pocz. prowadził pracownię rzeźby, od 1947 równolegle projektowanie rzeźb.-archit. Pełnił funkcję zast., a w 1947–49 dyr. uczelni. Prowadził pracownię w Katedrze Malarstwa i Rzeźby na q PG. W 1949 przeniósł się do Warszawy i został prof. tamtejszej ASP, 1951–54 i 1959–67 był tam rektorem.
