SZPITAL ŚW. BARBARY
| < Poprzednie | Następne > |
SZPITAL ŚW. BARBARY (St. Barbara Hospital), na q Długich Ogrodach, powstał prawdopodobnie 1385–87. Związany pocz. z kaplicą, nast. od ok. 1430/36 z q kośc. św. Barbary. W 1499 spalony (q Maternowie), prawdopodobnie powtórnie 1545. W 1617–18 wzniesiono nowy budynek sz. z 8 mieszkaniami. Spłonął 5/6 I 1765; odbudowany. Przyjmował ubogich, także zamożnych, wykupujących dożywotnie miejsce (prebendariusze). W ordynacji ubogich z 1551 nakazano przyjmowanie chorych Polaków oraz osoby ze schorzeniami budzącymi odrazę. Według statutu z 1881, wkupne dawało im prawo do utrzymania. Za pojedynczą stawkę wkupnego pensjonariusz otrzymywał wsparcie finans., za podwójną – własny pokój z kuchnią. W przeciwieństwie do innych szpitali, przy przyjmowaniu nie dyskryminowano osób odmiennych wyznań i religii. Początkowo zarządzany przez 5, a w XIX i pocz. XX w. przez 4 prowizorów. Za pełnioną honorowo funkcję każdy z nich otrzymywał corocznie dar w postaci srebrnej łyżeczki. Zniszczony 1945.
Tabela: Prezesi zarządu szpitala św. Barbary
