RECESY
| < Poprzednie | Następne > |
RECESY (łac. recedo, -ere, -cessi, -cessum, cofnąć się, ustąpić), śrdw. i nowożytne księgi miejskie rejestrujące i zbierające: 1) relacje ze zjazdów, obrad i powziętych na nich uchwał; 2) zbiory protokołów i uchwał końcowych wraz z dokumentacją. Woluminy te wykształciły się z serii q Ogólnych Ksiąg Rady. Pierwotnie pozostawały w q kancelarii gd. samodzielnymi składkami, z czasem oprawianymi w kodeksy. W kancelarii Głównego Miasta Gd. zachowało się kilka typów recesów. 1) Najstarsze są recesy q Hanzy (relacje ze zjazdów Hanzy w Lubece), zawarte w tzw. Stadtbuch Nr. 3 z 1395–1405, choć i we wcześniejszych Ogólnych Księgach Rady umieszczano wiele odpisów pojedynczych recesów sięgających do 1376. Późniejsze, spisywane na składkach, częściowo pozostawały nieoprawione. Dopiero na przeł. XVI i XVII w. część oprawiono w pergamin. 2) Pierwsze recesy zjazdów miast prus. i stanów prus. początkowo zapisywano w Ogólnych Księgach Rady. Najstarszy kodeks tej serii obejmuje lata 1416–50. Recesy stanów prus. zawierały relacje generałów prus., diariusze z sejmów walnych oraz relacje rezydentów gd. przy dworze królewskim. 3) Recesy gd. Rady Miejskiej, zawierające protokoły z jej posiedzeń. 4) Recesy gd. ordynków, zawierające korespondencję między 3 wydziałami tzw. Szerokiej Rady, utworzonej 1526. Osobne serie tworzyły q Ława i q Trzeci Ordynek. W XVIII w. recesami nazywano również protokoły z pertraktacji pokojowych, w których uczestniczyli przedstawiciele Gd.
