PROWINCJONALNY ZAKŁAD KSZTAŁCENIA POŁOŻNYCH
| < Poprzednie | Następne > |
PROWINCJONALNY ZAKŁAD KSZTAŁCENIA POŁOŻNYCH 1819–1921 (1839 Hebammen-Institut, 1854 Hebammen-Lehrinstitut, 1882 Hebammen-Lehranstalt, 1892 Provinzial-Hebammen-Institut zu Danzig, 1910–1914 Provinzial-Hebammen-Lehranstalt zu Danzig). Realizując sugestie gd. lekarzy i korzystając z rozwiązań przyjętych w Malborku i Berlinie, władze prus. powierzyły w 1804 położnikowi q Franzowi Christianowi Brunattiemu i Johannowi Gottfriedowi Kleefeldowi zorganizowanie Entbindungs-Lehranstalt (Zakładu Szkolenia Położnych, q położnictwo). Powstał w wynajętym domu za obwarowaniami miejskimi, b. siedzibie loterii, przy tzw. Neugarten II (Nowe Ogrody II), w rejonie ob. ul. Kartuskiej 5–20. Działalność pod kierunkiem dr. Müllera z Malborka rozpoczął 1 XII 1804, otwierając pierwszy ośmiomiesięczny kurs dla 8 kandydatek na położne. Po powstaniu q I Wolnego Miasta Gdańska (niezależnego od władz prus.), na przeł. 1807–1808 zakład przeniesiono do Elbląga. Po śmierci dr. Müllera w 1816 kierownictwo powierzono F. C. Brunattiemu, który kierował nim do śmierci w 1835. Po upadku I Wolnego Miasta Gdańska zakład w 1819 ponownie przeniesiono do Gd., nadal jako instytucję państw., z siedzibą w adaptowanym budynku mieszkalnym (wcześniej zajmowanym przez loterię państw.) przy Langgarten 33 (ul. Długie Ogrody), gdzie funkcjonował do 1880. W 1819–1868 zakład zorganizował 106 kursów, w tym 21 czteromiesięcznych i 81 sześciomiesięcznych dla 1615 uczennic (493 z rejencji gd., 770 z rejencji kwidzyńskiej, 330 z rejencji koszalińskiej i 22 z bydgoskiej). W okresie epidemii cholery w 1831 zakład zawiesił działalność od 1 września do 31 grudnia (q epidemie 1800–1945). W marcu 1871 zapanowała w zakładzie epidemia gorączki połogowej, zmarło 19 kobiet; zakład zamknięto na kilka miesięcy, przeprowadzając remont pomieszczeń i sterylizację sal oraz wyposażenia. Przypadek ten był ważnym argumentem dla dyr. zakładu q Georga Friedricha Abegga w staraniach o budowę nowej siedziby. Otwarto ją 1 IX 1880: jednopiętrowy obiekt (postawiony z czerwonej cegły 1878–1880) przy Sandgrube 41A (ul. Rogaczewskiego). Obsługiwał 200–300 porodów rocznie. Mimo lepszego przystosowania do wypełniania zadań niż poprzednie lokum, obiekt odbiegał od standardu zbudowanego kilka lat później po przeciwnej stronie ulicy nowoczesnego gmachu szpitala miejskiego. Warunki nauczania oraz odbioru porodów zmieniły się w 1912, po przeniesieniu zakładu do nowo zbudowanego szpitala we Wrzeszczu (q Szpital Położnictwa i Chorób Kobiecych). Wiele innowacji w szkoleniu uczennic wprowadził dr Ludwig Pincus (wcześniej zatrudniony w klinice w Dreźnie), pracujący jako asystent dr. G.F. Abegga 1884–1900.
Tabela: Dyrektorzy Prowincjonalnego Zakładu Kształcenia Położnych
Tabela: Lekarze asystenci zakładu (1819–1912)
Tabela: Kursy, kursantki
Tabela: Porody w Prowincjonalnym Zakładzie Kształcenia Położnych
