ORLINKI
| < Poprzednie | Następne > |
ORLINKI (na niektórych mapach także: Orle) (Wordel), ob. część jednostki pomocniczej Gd. q Wyspa Sobieszewska (q administracyjny podział), między drogą z q Sobieszewa do q Świbna a plażą, 3 km na wsch. od Sobieszewa. Wymienione 1292 w nadaniu księcia q Mściwoja II dla cystersów pelplińskich jako locum… qui Worla nuncupatur; leżały wówczas nad rzeką Wąską (Enge Water), stanowiącą granicę posiadłości zak. krzyż. na Mierzei Wiślanej. W 1400 Wurle, 1623 Worle, 1626 Wordel, 1733 (w dokumencie króla pol. Stanisława Leszczyńskiego) jako Worle. Od 1454 należały do miasta Gd., wypuszczane w dzierżawę, m.in. w XVI–XVII w. (wraz z q Komarami) w posiadaniu gd. rodziny Wider (Wieder). Od 1793 w granicach Królestwa Prus; liczyły wówczas 125 mieszkańców; 1807–1813 w granicach q I Wolnego Miasta Gdańska (WMG), od 1920 w granicach q II WMG. W 1920 zamieszkałe przez 119 osób. Po 1925 powstał tu dom – prewentorium dla dzieci chorych na gruźlicę, sąsiedni budynek powstały po 1933 mieścił centrum szkoleniowe Gd. NSDAP, 1940–1945 szpital wojsk. Po 1945 – do 1991 ośrodek Funduszu Wczasów Pracowniczych „MEWA” . Obok 1933–1945, przy szosie Sobieszewo – Świbno, w istniejącym i ob. modrzewiowym dworku (q Forsterówka) mieściła się letnia rezydencja gauleitera q Alberta Forstera. Od czerwca 1945 w składzie Gminy Śpiewowo (ob. Świbno) jako część sołectwa Szczekanowo (ob. Komary). Obecna nazwa od 1947; od 1 I 1973 włączone w granice adm. Gd. W przeszłości wieś rybacka, ob. kąpielisko i letnisko; ośrodki wczasowe (m.in. zbudowane w latach 70. XX w. Bałtyckie Centrum Spotkań Młodzieży). Na wsch. od O. znajduje się leśne wzniesienie Orla Góra (32 m n.p.m.).
