MYRTA LUCJAN, bursztynnik
| < Poprzednie | Następne > |
LUCJAN MYRTA (ur. 11 VII 1946 w Żelisławcach), bursztynnik. W 1979 otrzymał tytuł mistrza rzemiosła artyst. nadany przez ministra kultury, 1980 tytuł mistrza q bursztynnictwa. W 1968-85 prowadził własną firmę Amberpol w Bytomiu, od 1985 w Sopocie. Jego pracownia znana jest na całym świecie: wiele dzieł wykonywał na zamówienie zagranicznych odbiorców. Na szczególne uznanie zasługuje perfekcyjna technika pracy, która w zgodnej opinii historyków i specjalistów dorównuje tradycji niedoścignionych dotąd warsztatów gd. bursztynników z XVII w. (q burszynnicy, cechy bursztynnicze). Autor m.in. Bursztynowego Skarbca – ważącej prawie tonę szkatuły, ozdobionej rzeźbionymi scenami z życia Chrystusa. Skarbiec jest największym przedmiotem w dziejach ludzkości wykonanym z bursztynu (poświęcony zmarłej córce Ewelinie). Twórca kilkuset dzieł sztuki z bursztynu: szkatuł, zegarów, stołów, rzeźb, Gabinetu Sopockiego (wys. 405 cm), kilkudziesięciu obrazów wykonanych w technice mozaikowej Pietra Dure. Właściciel największej na świecie kolekcji dużych brył bursztynowych, w tym okazu o wadze 5950 g. Kolekcja składa się z kilkunastu tysięcy inkluzji, w tym jaszczurki z kleszczem, największej na świecie kuli z bursztynu o śr. 11 cm, największego jajka wykonanego z jednej bursztynowej bryły (1120 g) oraz rzeźby przedstawiającej postać śpiącej kobiety (2549 g). Prace M. były wystawiane w Paryżu, Tokio, Osace (1970–71), Düsseldorfie (1986), na zamku w szw. Kalmarze (1999) i w Malborku, 2000–06 stała ekspozycja w salach Ratusza w Gd. pt. Polskie klejnoty morza, która stała się fundamentem powołania Muzeum Bursztynu w Gd. (2006). Ekspozycja była ponadto wystawiana w Niemczech (pod patronatem Władysława Bartoszewskiego, 2004), w Malborku (2006), na Wawelu (2007), w q Muzeum Narodowym w Zielonej Bramie (pod patronatem Ministra Kultury, 2008), na Zamku Królewskim w Warszawie (2009), w Muzeum Schafstall w Neuenstadt w Niemczech (pod patronatem Ministra Kultury Niemiec, przeł. 2009–10), w Centrum Kongresowo-Wystawienniczym na Wawelu (2010). Jego dzieła znajdują się w Muzeum Bursztynu w Gd., muzeum w Japonii oraz w zbiorach pryw. Autor i wydawca 2 albumów o bursztynie: dużego, bibliofilskiego (2004) oraz mniejszego, opublikowanego z okazji wystawy na Wawelu w (2007). Napisał 30-stronicowy rozdział o bursztynie w Wielkiej księdze miasta Gdańska. Odznaczony Medalem Tysiąclecia Miasta Gdańska, Gryfem Pomorskim, Złotą Odznaką Izby Bursztynu, odznaczeniem „Gloria Artis”, przyznanym po raz pierwszy w Polsce przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie sztuki użytkowej z bursztynu (2008). W 2011 roku za zasługi w dziedzinie promocji bursztynu Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników nadało mu honorowy tytuł Bursztynnika Roku.
