BUDYNEK ODDZIAŁU OKRĘGOWEGO NARODOWEGO BANKU POLSKIEGO
Z Encyklopedia Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
Gmach zaprojektowano na planie litery L, dłuższym bokiem zwrócony w zachodnią stronę. Główne wejście znalazło się od strony q Bramy Wyżynnej, na wschodnim krańcu krótszej elewacji, od strony głównego kierunku, z którego mogli nadchodzić lub przyjeżdżać klienci. Przy reprezentacyjnym wejściu powstała główna klatka schodowa. Duża sala operacyjna z kasami, o powierzchni około 300 m², zajęła północno-zachodnią część parteru, w południowym krańcu zachodniego skrzydła urządzono mieszkania dla pracowników (z własną klatką schodową). Pierwsze piętro zajęło mieszkanie dyrektora, drugie – 2 mieszkania służbowe. Plan budynku zaprojektowano, kierując się przede wszystkim potrzebami funkcjonalnymi. Elewacja zachodnia otrzymała jednak ściśle symetryczną, dziewięcioosiową kompozycję, nieodpowiadającą układowi kryjących się za nią pomieszczeń. W 7 środkowych osiach na parterze znalazły się duże okna zwieńczone półkolistymi łukami wspartymi na kolumnach z jońskimi głowicami. Piętra oświetliły mniejsze, prostokątne okna. Środkową oś zachodniej elewacji zaakcentował balkon na pierwszym piętrze i wysoki szczyt, a po bokach powstały wykusze, przybierające ponad gzymsem kształt wieżyczek zwieńczonych smukłymi hełmami. Na wykuszach umieszczono płaskorzeźby z wizerunkami hrabiego Ludwiga von Dohna, zasłużonych gdańszczan: q Jana Heweliusza, q Daniela Gralatha, q Jakoba Kabruna, q Daniela Chodowieckiego i q Leopolda Wintera (odtworzone podczas renowacji fasady w roku 1999). W elewacji północnej nieco większy wykusz zaakcentował skrajną oś z głównym wejściem. Także ta elewacja została zwieńczona wysokim szczytem. Bank ozdobiły bogate dekoracje, w tym rzeźby, płaskorzeźby, kamienne cokoły i gzymsy, bogate obramienia okien, zwieńczenia słupków balustrady balkonu w formie kul.
Projektując detale, w większości wykonane z piaskowca i częściowo złocone, użyto form północnego neorenesansu, stosowanego na przełomie XIX i XX wieku w fasadach wielu budowanych wówczas w Gdańsku gmachów publicznych. We wnętrzu, podobnie jak w elewacjach, znalazły się liczne dekoracje i ozdobnie rozwiązane detale architektoniczne. W stropie sali operacyjnej przestrzenie między stalowymi belkami pokrytymi miedzią wypełniły majolikowe kasetony. Belki wsparły się na monolitycznych granitowych filarach. Większość pozostałych pomieszczeń banku nie była uboższa niż główna sala. Oficjalne otwarcie przeniesionego z Jopengasse banku odbyło się 13 VII 1906, wcześniej 28 V 1906 zwiedził go cesarz Wilhelm II. Do 1945 działał pod adresem Karrenwall 10, ob. ul. Okopowa 1.
W 1945 w większym stopniu zostały uszkodzone jedynie szczyty i hełmy wieżyczek (ich pozostałości rozebrano). Budynek zachował funkcje banku. W roku 1999 Jacek Krenz oraz Beata i Piotr Lochowie wykonali (zrealizowany) projekt przebudowy głównej sali; wyeksponowano wówczas i odrestaurowano niektóre elementy dawnego wyposażenia. Na przełomie XX i XXI wieku pracom konserwatorskim i restauratorskim poddano także elewacje gmachu.
