MEIDEBURG JOHANN, rajca Głównego Miasta Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN MEIDEBURG (ok. 1400 – 6 II 1468 Gdańsk), od 1434 ławnik, od 1441 rajca Głównego Miasta Gd., od 1450 (z przerwą 1456) sędzia. W 1435, podczas pobytu w Gd. wielkiego mistrz Paula von Russdorfa, prowadził z nim rokowania o przestrzeganie przez Krzyżaków przywilejów miasta. Od 1442 uczestniczył w zjazdach miast prus., dotyczących sporów z wielkim mistrzem Konradem von Erlichshausenem o cło funtowe. W czerwcu 1444 wziął udział w poselstwie do wielkiego mistrza do Malborka w sprawie budowy w Gd. q Wielkiego Żurawia. Reprezentował także Gd. na zjazdach stanów prus. i na zjazdach hanzeatyckich, sprzeciwiając się m.in. wolnościom handl. przyznawanym w Prusach Holendrom. Broniąc gosp. interesów Gd. przeciwko Holendrom, pozostawał w opozycji do przedstawicieli rycerstwa chełmińskiego, którego chorąży Johann Cegenberg chciał nawet doprowadzić do wytoczenia mu procesu przez wielkiego mistrza. W 1450, po wyborze nowego wielkiego mistrza Ludwika von Erlichshausena, uczestniczył w zjazdach dotyczących ustalenia formuły hołdowniczej. W 1452 był obecny na zjeździe w Kwidzynie, gdzie powzięto decyzję o wysłaniu poselstwa stanów prus. do cesarza Fryderyka III. W 1453–54 brał udział w zjazdach zmierzających do zerwania z Zakonem. W lutym 1454, po wybuchu w Prusach antykrzyżackiego powstania, w Krakowie z rajcą gd. q Wilhelmem Jordanem prowadził w imieniu Gd., ale w ramach poselstwa Związku Pruskiego, rokowania z królem pol. Kazimierzem Jagiellończykiem, zakończone aktem inkorporacji Prus do Korony. Od wiosny 1454 brał udział w działaniach zbrojnych związanych z q wojną trzynastoletnią (był obecny przy oblężeniu Malborka, w kwietniu był dowódcą w Tucholi), w maju w Toruniu negocjował z królem pol. w sprawie przywilejów dla Gd. Jesienią 1456, w czasie q buntu Koggego uwięziony; nie wszedł do nowej rady, powrócił do niej dopiero 1457, po opanowaniu buntu. W sierpniu 1458 brał udział w nieudanym oblężeniu Malborka, w sierpniu 1460 (po kilku miesiącach ponownego oblężenia) wraz z innymi gd. dowódcami doprowadził do jego kapitulacji. 30 VIII 1460, walcząc z oddziałami krzyż. pod Pruszczem Gd., dostał się do niewoli, zwolniony „na słowo”. Dowodził oddziałami gd. w zwycięskiej bitwie pol. wojsk pod wodzą Piotra Dunina z siłami Zakonu pod Święcinem (17 IX 1462). Od końca lipca 1463, ponownie u boku Piotra Dunina, dowodził oddziałami gd. pod Gniewem. W 1464 uczestniczył w rokowaniach pokojowych z bp. warmińskim Paulem Legendorfem. O jego pozycji najlepiej świadczy fakt, że 13 V 1464 został ojcem chrzestnym Zofii, córki króla pol. Kazimierza Jagiellończyka. W 1465–66 uczestniczył w kolejnych etapach rokowań pokojowych z Zakonem, reprezentował Gd. podczas podpisania II pokoju toruńskiego, kończącego wojnę trzynastoletnią (19 X 1466). Żonaty z bliżej nieznaną Katheriną (zm. 1458), spadkobierczynią kaplicy Wszystkich Świętych w q kośc. NMP. Zgodnie z jej wolą przekazał kaplicę bractwu kapłańskiemu na pomieszczenie dla Biblioteki Mariackiej.
