ŁAWY CHLEBOWE
| < Poprzednie | Następne > |
ŁAWY CHLEBOWE (Brotbänke), kramy, miejsce (stoiska) sprzedaży. Mogły być dziedziczone (także przez kobiety) lub sprzedawane (pierwszeństwo zakupu miał cech). Z każdego kramu płacono czynsz (na Głównym Mieście trafiał do Rady Miejskiej, na Starym i Młodym Mieście do 1454 pobierał go komtur gd.). Na Starym Mieście funkcjonowały w 2. poł. XIV w., w liczbie 30, w okolicy ob. ul. Olejarnia (na wprost Bramy Zamkowej), po 1457 pojawiły się także na Moście Chlebowym nad Kanałem Raduni (ob. ul. Kowalska i Korzenna), w liczbie 4 (po 2 po każdej stronie mostu). Sprzedawano chleb także bezpośrednio w Wielkim Młynie. W XVII w. pobór czynszu ze Starego Miasta odpowiadał funkcjonowaniu 30 ław. Lokalizacja na Młodym Mieście nieznana. Na Głównym Mieście 1337 wzmiankowana była platea pistorum (ul. Piekarzy), od poł. XV w. Brotbänkengasse Mittelmarkt (Ław Chlebowych) na Rynku Środkowym (rynek: wsch. odcinek ob. ul. Piwnej i zach. odcinek ul. Chlebnickiej), 1382 platea panum, poł. XV w. Brotbänkengasse (Ław Chlebowych), ob. ul. Chlebnicka. Dowodnie istniały tu 1342 (informacja o obowiązku płacenia z nich czynszu), także miejsce sprzedaży produktów cukierniczych (Mittelmarkt Targ Wąchany). Od poł. XV do XVII w. funkcjonowały 3 ł. (2 z pieczywem razowym, 1 z białym) przy ob. Bramie Zielonej, w XVI w. powstała ława (z białym pieczywem) przy Stągwiach Mlecznych, w XVII w. przy Strzelnicy św. Jerzego. W końcu XVIII w. pobierano czynsz z 40 ław. W soboty, w dniu wolnego handlu, pieczywo sprzedawano także na Targu Chlebowym. W mniejszym stopniu, bo przepisy tylko częściowo to dopuszczały, sprzedaż mogła mieć miejsce bezpośrednio w domach producenta i ulicznie. Czasowe stoiska dla wyrobów pozacechowych zakładano podczas Jarmarku św. Dominika (na Targu Drzewnym), od 1681 z zastrzeżeniem, że sprzedający nie miał prawa wwozić pieczywa do miasta, a tylko je wnosić. Z uwagi na potrzeby rozrastającego się miasta nie wyeliminowano nigdy (mimo specjalnych uchwał z 1552 i 1566 na Głównym Mieście) sprzedaży przez przekupniów (biorących na kredyt towar od wytwórcy).
