STANISŁAW HILLER (27 XII 1891 Łódź – 5 VII 1965 Gdańsk), lekarz histolog i embriolog. Od 1912 studiował na uniw. w Kr., 1914–1917 walczył w I Kompanii Kadrowej Józefa Piłsudskiego, 1918 w obronie Lw., 1919–1920 w wojnie pol.-radz. Od 1921 dr, 1921–26 pracował na uniw. w Kr. w Zakładzie Biologii i Embriologii, 1926–1927 w USA na stypendium Fundacji Rockefellera, 1929–1939 na uniw. w Wilnie jako kier. Katedry Histologii i Embriologii. W 1929 profesor tytularny, 1938 – profesor zwyczajny. (1935/1936, 1937/1938 i 1939 dziekan Wydz. Lekarskiego). W 1945–1962 (do emerytury) kier. Zakładu Embriologii i Histologii ALG i AMG (q GUMed). W okresie międzywojennym pionier badań histochemicznych, rozpoczął badania nad mało poznaną grupą zwierząt – mszywiołami (Bryozoa). W Gd. koncentrował się na procesach organogenezy. Do 1939 członek korespondent PAU. W 1959–1963 prezes q GTN.
ZM
