GUSTAV HEINRICH GOSSLER (13 IV 1838 Naumburg, Niemcy – 29 IX 1902 Gdańsk), urzędnik. Syn b. premiera Prus, Karla Gustava. Uczył się w gim. w Poczdamie i Królewcu, prawo studiował w Berlinie, Heidelbergu i Królewcu. W 1859 uzyskał tytuł dr. prawa. Pracował w administracji państw. od 1865 jako landrat w Darkehmen, od 1874 jako radca w MSW i kancelarii prezydenta parlamentu (Reichstagu) w Berlinie. Od 1879 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty, a od 1881 ministrem tego resortu w rządzie kanclerza Ottona Bismarcka. Kontynuował politykę Kulturkampfu w stosunku do dawnych ziem pol., zwalczał Kościół katolicki oraz przejawy polskości w edukacji, religii i życiu codziennym. W 1887 wydał rozporządzenie o zakazie nauczania jęz. pol. w szkołach prus. wszelkiego typu. 7 VIII 1891 został nadprezydentem prowincji Prusy Zach. (ze stolicą w Gd.). Jako szef prowincji zwracał szczególną uwagę na rozwój przemysłu na tym terenie oraz na unowocześnienie portów w Gd. i Elblągu (Związek Przemysłowców Wschodnioniemieckich). Uzyskał zgodę cesarza na powołanie w Gd. pierwszej wyższej uczelni q THD, w lipcu 1900 wziął udział w uroczystości rozpoczynającej jej budowę. 1 V 1899 Rada Miejska nadała mu q honorowe obywatelstwo miasta za doprowadzenie do powołania wyższej uczelni w Gd. Zmarł nagle; pochowany na cment. ewang. przy Wielkiej Alei (al. Zwycięstwa; q cmentarze we Wrzeszczu). Jego imię, Gossler Allee, nosiła do 1945 ul. Majakowskiego, po 1990 ul. Narutowicza we Wrzeszczu.
MrGl
