BOLESŁAW FAC (9 II 1929 Międzychód n. Wartą – 12 I 2000 Gdańsk), prozaik, poeta, tłumacz. Dzieciństwo spędził w Bydgoszczy, gdzie ukończył Miejskie Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. W Gd. od 1947; absolwent (1950) q Conradinum, 1952–54 studiował w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej, 1950–82 pracownik q Stoczni Gd. (m.in. inż. przygotowania produkcji, kier. Centralnej Rozdzielni Dokumentacji, 1964–82 kier. Zakładowego Ośrodka Informacji Techniczno-Ekonomicznej). Debiutował 1956 wierszami na łamach studenckiego dwutygodnika „Kontrasty”. W 1959 wydał pierwszą książkę poetycką
Gotyk dźwięku. Animator życia lit. i kult. Współtwórca teatru studenckiego Kontrapunkt przy AMG (q GUMed), Grupy Literackiej „Seledyn” (1956–57), kabaretu Szkoła Grafomanów (1957–60). Autor kilkunastu tomików wierszy, 7 powieści (m.in.
Misja specjalna,
Damroka,
Aureola, czyli powrót do Wrzeszcza), sztuk teatr., przekładów z literatury niem. Od 1960 czł. Gd. Oddziału Związku Literatów Polskich, 1981–83 jego prezes. W 1959–81 czł. PZPR. Pracował także w Katedrze Filologii Germańskiej q UG. Pochowany na q cment. Srebrzysko.
red.
