CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. GŁÓWNE MIASTO
| < Poprzednie | Następne > |
CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. GŁÓWNE MIASTO. Najświętszej Marii Panny (St. Marien-Kirchhof). Najstarszy cment. na Głównym Mieście, powstał przy paraf. q kośc. NMP, w trakcie budowy którego 1343 przeznaczono pod cment. obszar wielkości 90 × 90 m, znajdujący się po płn. stronie kośc., od ul. św. Ducha. Udokumentowane funkcjonowanie 1352; 1363 określono, że pochówki na nim zarówno biednych, jak i bogatych miały być wolne od opłat, natomiast w samym kośc. NMP chować można było tylko prałatów i zwierzchników kośc. (a więc Krzyżaków), co nie przeszkodziło pochówkom w kaplicach kośc. przedstawicieli patrycjatu czy wybitniejszych przedstawicieli cechów, fundatorów tych kaplic. W 1514 zamknięto i wybrukowano część zach. W pocz. XVI w. istniał cment. protest. po stronie płd. kośc. NMP, dochodzący do ul. Chlebnickiej. Zachowała się po nim datowana na 1551 brama cmentarna (tzw. Portal Rady). Funkcjonował do 1807, określany wówczas jako przepełniony, zamknięty 1819, nie istnieje.
Szpitala św. Ducha (Heilig-Geist-Hospital), ul. Tobiasza, ul. U Furty (Tobiasgasse, Am Haustor), katolicki, od poł. XVI w. ewang. Kolejny z cment. tego szpitala, funkcjonującego przed 1308 w mieście na prawie lubeckim (q Stare Miasto), nast. przy ul. św. Ducha, od 1353–57 w omawianym miejscu. Założony między budynkiem szpitala a murami miejskimi; od 1782 zaprzestano na nim systematycznych pogrzebów, ostatnie 4 notowane 1830. Nie istnieje.
Szpitala św. Gertrudy. Założony 1342 wraz ze szpitalem tuż przy granicy Głównego Miasta, na wysokości Przedbramia ul. Długiej, po zach. stronie q Kanału Raduni (ob. Targ Rakowy). Przeznaczony na pochówki ludzi biednych i zmarłych na zarazę (komunalny). W czasie zarazy w Gd. 1484 (od lipca do jesieni) pochowano na nim podobno 5400 osób. W związku z rozbudową q fortyfikacji i przeniesieniem szpitala św. Gertrudy na Zaroślak, 1538 zakazano dalszych pochówków, dopuszczając tylko korzystanie z grobów dziedzicznych (do 1563). Ślady istnienia (nagrobki) notowane jeszcze w pocz. XVIII w.; jego funkcję przejął cment. Bożego Ciała.
Św. Jana (St. Johannis-Kirchhof),paraf., ul. Świętojańska, ul. Minogi (Johannisgasse, Neunaugengasse), katolicki, od 1559 ewang. Powstał wraz z q kośc. św. Jana w XIV w. Znajdował się na długim, wąskim pasie terenu przy płn. ścianie kośc.; od zach. (ul. Minogi) zamknięty murem i bramą, zajmował ok. 0,1 ha. Druga brama cment. była przy prezbiterium, od ul. Świętojańskiej. W pocz. XVIII w. wybudowano kaplicę cmentarną, od strony zach. przylegającą do nawy płn. W 1807 uznany za przepełniony. Nazwę St. Johannis-Kirchhof nosiła ulica między kośc. a ul. Straganiarską i Warzywniczą.
