BUSENITZ, Joh. Friedrich Busenitz Nachf. GmbH, firma handlowa zał. w Gd. ok. 1800 przez menonickiego kupca Johanna Friedricha Busenitza (1 III 1773 Malbork – 5 IV 1849 Gd.), w 1817 czł. Rady Miejskiej, 1824–27 nieetatowego czł. Zarządu Miasta, wieloletniego czł. zarządu gminy menonickiej w Gd. (q menonici), współzał. i czł. q Korporacji Kupców. Firma zajmowała się detalicznym handlem wyrobami żelaznymi, od 1817 także destylacją alkoholu i wyszynkiem, z siedzibą w domu B. przy Hundegasse 288 (ul. Ogarna 67–68). Po śmierci założyciela od 1849 prowadzona pod nazwą Johann Busenitz przez Heinricha Wilhelma Conwentza (1801 Malbork – 4 VIII 1879 Gd.), w 1862 czł. Rady Miejskiej, zięcia poprzednika (żonatego od 1828 z Amalią Busenitz, 1802 Gd. – 6 X 1881 Gd.) i od 1830 prokurenta firmy, zamieszkałego 1830–67 przy Heumarkt 5 (Targ Sienny) i 1879 przy Holzmarkt 15 (Targ Drzewny). Rozszerzył on zakres działalności firmy na sprzedaż węgla importowanego z Anglii i nadreńskiej Westfalii. Po 1880 przedsiębiorstwo pod dotychczasową nazwą prowadził jego zięć q Rudolf Beniamin Wendt, który przekształcił je w firmę hurtowego i detalicznego handlu opałem (węgiel i koks), z gł. magazynem w spichlerzu przy Hopfengasse 104 (ul. Chmielna). Po jego śmierci właścicielem 1901 został gd. przedsiębiorca i kupiec q Johann Julius Theodor Rodenacker (27 I 1864 Gd. – 4 III 1912). Zmienił on nazwę firmy na Joh. Busenitz Nachf. i przekształcił w przedsiębiorstwo importowo-handlowe zajmujące się opałem, gł. antracytem i koksem. Węgiel sprowadzany był z Anglii i Nadrenii drogą morską. W 1901 zakupił nad Wisłą, na q Młyniskach, przy Broschkischerweg 14 (ul. Wiślna), czterohektarowy plac do składowania importowanego opału, wyposażony nast. w dźwigi do rozładunku statków z węglem. Stąd wagonami dostarczany był do odbiorców w Gd. oraz na tereny Prus Wsch. i Zach. Sprzedaż detaliczna węgla oraz wyrobów metalowych odbywała się w magazynie przy Hopfengasse 104, nast. w kilku składach na terenie miasta: 1928 przy Karthäuser Straße 144 (ul. Kartuska) i przy Kleinhammerweg 15 (ul. Kilińskiego), 1935 przy Kleinhammerweg 2. Bezpośrednio kierował firmą prokurent Arthur Max Richard Reuter (1866 Gd. – 24 VII 1931 Gd.). W 1902 firma przekształciła się w sp. z o.o. (GmbH). Powstała też jej filia w Memlu (Kłajpeda), działająca do 1919. Po wycofaniu się z powodu choroby w 1906 J.J. Rodenackera z działalności handlowej gł. udziałowcem został A.M. Reuter, który z kilkoma kupcami branży węglowej prowadził firmę pod dotychczasową nazwą Johann Busenitz Nachf. GmbH. Główne kantory firmy znajdowały się 1908 przy Hundegasse 94 (ul. Ogarna), 1914–21 tamże nr 43, 1928 tamże nr 112, 1914–28 we Wrzeszczu przy Baumbachallee 17 (ul. Konopnickiej). Po 1935 firma zamknęła bazę portową oraz plac składowy w Młyniskach, ograniczając do 1945 działalność do handlu detalicznego.
MrGl
