HUTZING ENOCH I, pastor kościoła św. Jana
< Poprzednie | Następne > |
ENOCH HUTZING I (Enochus; Hutzingus) (1562 Gdańsk – 27 XI 1623 Gdańsk), pastor kościoła św. Jana. Syn i następca na urzędzie pastora Johanna Hutzinga. Uczeń szkoły św. Jana, w październiku 1580 zapisany został do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Od 1583 studiował w Helmstedt, 20 IX 1586 zapisał się na uniwersytet w Tybindze (Tübingen). Do Gdańska powrócił prawdopodobnie w 1590. W 1592 został pastorem nowopowstałej parafii w Kiezmarku (Käsemark), do której należała także wieś Schmerblock (Błotnik) i większa część wsi Schönrohr (Trzcinisko) i był nim do 1597. Od 28 VI 1597 był diakonem, 17 II 1608 wprowadzony został przez sekretarza Rady Miejskiej Hermanna Fredera (1560–1624) na urząd pastora w kościele św. Jana i był nim do śmierci.
5 X 1594 w kościele Najświętszej Marii Panny ożenił się z Elisabeth (ur. 1574), córką Georga Beyersdorffa (Beigendorffa, zm. 1594) i poślubionej w 1570 nieznanego imienia matki. Doczekał się z tej okazji wierszy gratulacyjnych kolegów ze szkoły św. Janie, Andreasa Mandera i Esaiasa Richtera. Ojciec 1/ Enocha II, 2/ Christiana (ur. około 1605 – 1625), 14 I 1621 zapisanego na uniwersytet w Królewccu, ale od stycznia 1622 ucznia Gimnazjum Akademickiego, kończącego naukę 28 V 1625 rozprawą o niektórych problemach filozoficznych, przygotowaną pod opieką Andreasa Hojera, zmarłego po rozpoczęciu studiów medycznych w Lejdzie (Leyden), oraz 3/ Cathariny, od 1614 żony pastora Hermanna Rathmanna.
Bibliografia:
Die Matrikel … der Albertus-Universität zu Königsberg, ed. Georg Ehler, Bd. 1, Leipzig 1910, s. 251.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 36, 113.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 42, 101.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 182; 2, 470.