GENÉE RUDOLF HEINRICH, pisarz
Z Encyklopedia Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
RUDOLF HEINRICH GENÉE, pseud. P.P. Hamlet (12 XII 1824 Berlin – 19 i 1914 Berlin), pisarz. Syn q Friedricha Johanna Genée’go. W 1846–61 w Gd., od 1859 red. q „Danziger Zeitung”. Wystawiano jego sztuki, np. Ziska vom Kelch, oder die Taboriten (1849), i wydawano książki o tematyce gd., np. o obrazie Memlinga q Sąd ostateczny (1859; por. też q Paul Beneke). W 1861–64 wydawca „Coburger Zeitung”. W 1865–78 mieszkał w Dreźnie, nast. w Berlinie. W 1874 otrzymał dr h.c. uniw. w Jenie. Pisał sztuki teatr., powieści, poezje, rozprawy i artykuły m.in. o teatrze niem. i elżbietańskim oraz twórczości Shakespeare’a. W 1913 ukazało się ostatnie jego dzieło Pro memoria.
