DALKOWSKY JOHANN ERNST, kupiec, armator
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN ERNST DALKOWSKY (chrzest 18 III 1771 Gdańsk – 20 IV 1848 Gdańsk), kupiec, armator. Syn Johanna Christoffa Dalkowskiego, urodzonego w Człuchowie, który 16 XI 1764 nabył za 1000 florenów kupieckie obywatelstwo Gdańska, i poślubionej przez niego w 1767 Anny Marii, córki burmistrza Łeby Johanna Mampe. Ojciec był przedstawicielem Kwartału Kogi w Trzecim Ordynku, m.in. pod przewodnictwem burmistrza Heinricha Zerneckego wchodził w skład deputacji zarządzającej gdańskim posiadłaściami na Półwyspie Helskim.
W 1808 właściciel domu przy Hundegasse 299 (ul. Ogarna 77), w 1817 współwłaściciel firmy handlowej Dalkowski und Struwy z kantorem przy Hundegasse 263 (ul. Ogarna 42). Wspólnikiem był Johann Paul Struwy (1739 – 3 IX 1819 Gdańsk), następnie spadkobiercy tegoż. Od 1822 występował jako gdański przedstawiciel firm ubezpieczeniowych, w latach 1831–1839 zajmował się także eksportem zboża. Jako armator w 1817 eksploatował przybrzeżny galas „Mathilde” (pojemność 34 łaszty); w 1849 jego firma posiadała statki żaglowe do przewozu towarów: bark „Königin Elisabeth” (pojemność 268 łasztów), bark „Johann Ernst” (pojemność 223 łaszty), galiotę „Aurora” (pojemność 134 łaszty) oraz brygi „Frisch” (pojemność 109 łasztów) i „London Pack” (pojemność 99 łasztów). W 1822 współzałożyciel Korporacji Kupców, do końca życia jej członek.
W marcu 1806 w kościele Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z panną Dorotheą Wilhelminą (około 1786 Gdańsk – 24 V 1860 Gdańsk), córką kupca hurtowego Johanna Vinzenta Hanczizada (1741–1813). Córka Maria Wilhelmina (28 VII1809 Gdańsk – 31 XII 1886 Gdańsk) pozostała panną. Po śmierci Dalkowskiego jego firma (z braku męskiego potomka) została zlikwidowana.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 59.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2 158.
