CMENTARZE WE WRZESZCZU. PRZY UL. TRAUGUTTA
| < Poprzednie | Następne > |
CMENTARZE WE WRZESZCZU. PRZY UL. TRAUGUTTA. Ewangelicki, przy St. Michaelsweg (ul. Traugutta). Założony ok. 1935 na płd. od St. Michaelsweg i zespołu budynków q krematorium, na zach. od ob. stadionu Lechii, na grzbiecie wzniesienia między ob. ul. Smoluchowskiego i Sobieskiego. Założony na pow. ok. 0,9 ha, na planie prostokąta wydłużonego w kierunku płn.-wsch. – płd.-zach., wnętrze podzielone na regularne, długie, wąskie kwatery. W płd. części, na osi, betonowy zbiornik z fontanną. Figuruje na mapie z 1939, nieujęty w spisach cmentarzy nieczynnych lub zamykanych po II w. świat. Zachowało się kilkadziesiąt nagrobków sprzed 1945, najstarszy z 1935. Opuszczony, zarośnięty samosiewami, nagrobki zdewastowane. Istnieje hipoteza, że była to część cment. krematoryjnego przy ul. Traugutta.
Krematoryjny (Krematorium-Kirchhof), przy St. Michaelsweg 45 (ul. Traugutta) i na q Górze Szubienicznej, bezwyznaniowy. Powstał 1914 w związku z uruchomieniem q krematorium, położony na wsch. od niego. Założony na działce o pow. 1,75 ha, na planie zbliżonym do trójkąta wydłużonego w kierunku wsch.-zach., z gł. aleją w osi podłużnej i prostopadłą do niej aleją poprzeczną, dzielącą założenie na 4 symetryczne kwatery. Czynny do 1945, zamknięty 23 VIII 1966 i adaptowany na park.
Żydowski (Israelitischer Friedhof), na płn. stoku q Królewskiego Wzgórza, w lesie między q Świętą Studzienką i q Jaśkową Doliną, na końcu ob. ul. Traugutta (St. Michaelsweg). Powstał w 2. poł. XVIII w., na planie nieregularnego wieloboku, na stromym terenie, na pow. 0,45 ha; u stóp wzgórza wybudowano dom pogrzebowy. Zniszczony podczas oblężenia Gd. przez Rosjan 1813, zamknięty 1823. Ponownie otwarty i powiększony 1883, do 1939 znajdował się pod opieką q Gminy Synagogalnej i powołanego przez nią Bractwa Pogrzebowego (Chewra Kadisza, wspólnego z cment. Żydowskim na Chełmie; q cmentarze na Chełmie). Zgodnie z umową Gminy Synagogalnej z władzami II WMG z 8 i 1939 miał pozostać nienaruszony do 1948. Zamknięty 1946, zdewastowany. Upubliczniane od lat 90. XX w. domysły o wykorzystaniu części płyt nagrobnych m.in. do budowy tzw. schodów hańby (prowadzących na wzgórze po drugiej stronie ob. ul. Jaśkowa Dolina) oparto na błędnym odczycie jako żyd. znaków z nagrobków faktycznie chrześcijańskich. Opuszczony, we wsch. części zachowane pozostałości kamiennych schodów prowadzących na kolejne tarasy założenia.
