HEISE JOHANNES, architekt

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >

JOHANNES HEISE (27 II 1850 Sandersleben, Niemcy – 15 IV 1899 Gdańsk), architekt. Syn pastora Henryka Teodora i Marii Teresy Amalii z domu Jahn. Ukończył gimnazjum w Dessau, w 1875 Królewską Akademię Budowlaną w Berlinie. Pracował jako architekt w Berlinie, w 1875 przy budowie Akademii Górniczej. Po zdaniu państwowego egzaminu budowlanego od 1880 był radcą budowlanym rejencji gdańskiej. Od jesieni tego roku opracowywał inwentarz zabytków prowincji Prusy Zachodnie (nieukończony, wydany w 11 zeszytach w latach 1884–1898). Od kwietnia 1889 inspektor budowlany prowincji Prusy Zachodnie, od 27 II 1892 konserwator zabytków tej prowincji (zabiegał o utworzenie tego urzędu, zob. ochrona zabytków w XIX i początkach XX wieku).

W 1885 zorganizował przy Muzeum Miejskim Muzeum Rzemiosł Artystycznych i kierował tą placówką do śmierci. Zainicjował wiele prac badawczych i remontowych przy zabytkach na terenie Pomorza.

W 1892 mieszkał przy Poggenpfuhl 37 (ul. Żabi Kruk), w 1899 przy Weidengasse 36/38 (ul. Łąkowa). Zmarł nagle. Był żonaty z Magdaleną Hoffelt (zm. po 1935). Miał córkę Marie Magdalenę (ur. 31 III 1890 Gdańsk) i syna Ottona Alberta (ur. 5 V 1893). MrGl







Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 1609, 612 nr 836/99 (akt zgonu).
Altpreuss. Biogr., Bd. 1, s. 262.
Stankiewicz Jerzy, Heise Johannes, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 2, Gdańsk 1994, s. 179–180.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania