KOŚCIÓŁ ŚW. ANNY I JOACHIMA
| < Poprzednie | Następne > |
KOŚCIÓŁ ŚW. ANNY I JOACHIMA, Letnica, ul. Starowiejska 44. W 1912 z inicjatywy Antoniego Michny, kier. miejscowej szkoły i późn. działacza gd. Polonii założono Towarzystwo Budowy Kościoła z zdaniem wybudowania świątyni dla tej nowo powstałej dzielnicy. W lutym 1912 uruchomiono dla wiernych prowizoryczną kaplicę w sali tanecznej restauracji Josefa Woelkego przy Lauentaler Straße 16 (ul. Starowiejska). Była ona filią parafii przy q kośc. św. Jadwigi w Nowym Porcie. W 1917 posługę duszpasterską przeniesiono do kaplicy urządzonej w baraku szkolnym. Kościół właściwy z adresem przy Lauentaler Straße 44 i wezwaniem (pierwotnie tylko) św. Anny wybudowano 1932–33 wg proj. gd. pracowni architektonicznej Tiede & Abraham (poświęcony przez bp. q Eduarda O’Rourke’a 1933). W założeniu miała to być trójnawowa bazylika, jednak z braku funduszy wybudowano tylko nawę gł., środkową. Z kośc. q św. Mikołaja przekazano na jego użytek 3 obrazy: Zdjęcie z krzyża, Przekazanie przez Maryję różańca św. Dominikowi i Wniebowzięcie nmp (dwa pierwsze wiszą ob. w prezbiterium, trzeci w nawie bocznej, ten ostatni autorstwa Antoniego Born-Borkowskiego). W kośc. posługiwali na przemian kapłani z Nowego Portu i q pallotyni z ośrodka we Wrzeszczu i Młynisk. W 1939 erygowano osobną parafię dla Letnicy (pierwszy proboszcz pallotyn, Antoni Wycisk, 1943 został odsunięty od duszpasterstwa przez Niemców i wysiedlony do Wałbrzycha). Za rządów A. Wyciska doposażono świątynię (tabernakulum, organy). W 1943–45 posługę pełnili księża z Wrzeszcza i Brzeźna. W 1945 w wyniku działań wojennych świątynia została uszkodzona, zniszczono dach, wybito szyby, podziurawiono ostrzałem artyleryjskim ściany. Parafię na krótko objęli pallotyni (do 1947), nast. przeszła w ręce księży diecezjalnych. Dokonano w tym czasie stosownych remontów, umożliwiających funkcjonowanie duszpasterstwa. W 1947–58 pracowały tu także q pallotynki. W 1953–87 proboszczem był zasłużony dla gd. Kościoła ks. kanonik Kazimierz Orkusz. Za jego rządów kompleks parafialny został zmodernizowany: 1956 kośc. otrzymał witraże poświęcone tematyce historii zbawienia. Świątynię powiększono 1958, dobudowując od płd.-zach. (od ul. Suchej) prezbiterium i zakrystię wraz z salkami katechetycznymi oraz wyremontowano budynek plebanii znajdującej się przy ul. Suchej 3. Po 1991 zmieniono wezwanie kośc. (dodając do św. Anny wezwanie św. Joachima) z zamiarem stworzenia centrum modlitewno-formacyjnego dla osób starszych (dziadków i babć, którym patronują święci Anna i Joachim). W 2002 w dawnym kompleksie katechetycznym otworzono Parafialne Centrum Nazaretańskie, oferujące noclegi dla grup młodzieżowych (tzw. oaz) z głębi Polski. Kościół na planie prostokąta, w osi wsch.-zach. (z lekkim odchyleniem na płn.), z prezbiterium od strony zach., przykryty dachem dwupołaciowym, krytym dachówką z sygnaturką pośrodku nawy gł. Poza ww. cennymi malowidłami, w prezbiterium ołtarz neobarokowy ze współczesnym obrazem autorstwa Barbary Miśkowicz, przedstawiającym patronów kośc. jako rodziców Maryi.
Tabela: Proboszczowie kościoła św. Anny i Joachima
