SZPITAL MIEJSKI WE WRZESZCZU
| < Poprzednie | Następne > |
SZPITAL MIEJSKI WE WRZESZCZU (Städtisches Krankenhaus Danzig-Langfuhr), Delbrück Allee (ul. Dębinki) 7. Powstał z połączenia oddz. wewnętrznego q lazaretu przy Bramie Oliwskiej i oddz. chirurgicznego q lazaretu przy Sandgrube. Decyzja władz Gd. o jego budowie (kosztem 3 mln marek) przy ówczesnej Eichenaalle (ul. Dębinki) zapadła 3 X 1899, plan budowy zatwierdzono 1907; szpital powstał na zakupionej przez miasto od rodziny Uphagenów działce o pow. 157 572 m2, powiększonej 1901 o teren nabyty za 200 tys. marek od właściciela cegielni Maxa Hartmanna (1861 – 1919) i kolejną działkę nabytą 1905; otwarty 19 IV 1911. Do 1914, wg projektu miejskiego radcy budowlanego q Karla Franza Fehlhabera (1854 – 1937), powstał zbudowany przez firmę q Hermanna Prochnowa gł. kompleks budynków przy Eichenallee (ul. Dębinki) i Feldstraße (ul. Smoluchowskiego). Do 1914 dysponował ogółem 496 łóżkami; koszty budowy wyniosły 5 211 550 marek. Instytucjonalnie podzielony na oddz. chirurgiczny (bu- dynki 4-7; ordynator, 6 asystentów) i wewnętrzny (budynki 8-14; ordynator i 5 asystentów). Zarząd składał się z dyr., 2 inspektorów, szefa obsługi tech., sekretarza, 5 urzędników biura. 1 X 1912 otwarto szkołę pielęgniarską. Chorych podzielono wg zamożności na klasę i (w salach z 1 łóżkiem), II (w salach z 2–3 łóżkami) i III (w salach do 26 łóżek), z podziałem na chorych z Gd. i spoza miasta, płacących 1914 dziennie od 1,5 (dzieci z Gd. III klasy) do 13,50 marek (dorośli spoza Gd. i klasy). Były osobne opłaty za pielęgniarską opiekę nocną, kąpiele lecznicze, wodę mineralną oraz ustalono urzędowo honoraria dla ordynatorów za zabiegi operacyjne. W 1921 otwarto oddz. dermatologiczny i psychiatryczny w osobnych pawilonach (łącznie 70 łóżek). Pracownia rentgenowska 1927 zyskała budynek, rozbudowano oddz. pediatryczny (100 łóżek), powstał odd. chirurgiczny (ordynator, 5 asystentów, wolontariusz, 4 praktykantów), odd. internistyczny (ordynator, 5 asystentów, wolontariusz, 4 praktykantów), oddz. dermatologiczny (ordynator, 3 asystentów, wolontariusz, praktykant), oddz. psychiatryczny (ordynator, asystent), instytut patologii (asystent, praktykant), oddz. rentgenodiagnostyki (ordynator, wolontariusz), laboratorium i apteka. W 1927 sz. dysponował łącznie 1050 łóżkami, dziennie ok. 925 chorych, opiekę sprawowały nadal diakonisy (przełożona, 79 sióstr, 60 uczennic) oraz pracownicy świeccy (wyższy pielęgniarz i 38 pielęgniarzy, wyższa pielęgniarka i 19 pielęgniarek, łaziebny, masażysta). W 1935, korzystając z kliniki sz., zorganizowano q Akademię Medycyny Praktycznej, 1940 q Akademię Medyczną (Medizinische Akademie). Jako szpital miejski działał do marca 1945.
Tabela: Ordynatorzy Szpitala Miejskiego, Delbrückallee 7 (Dębinki) w latach 1911–1945
Tabela: Stan chorych
