KOLEGIUM GDAŃSKIE W STARYCH SZKOTACH
< Poprzednie | Następne > |
KOLEGIUM GDAŃSKIE (Jezuickie) W STARYCH SZKOTACH. Fundowane w 1592 przez bp. włocławskiego q Hieronima Rozrażewskiego poza obszarem miejskiej jurysdykcji, wobec oporu protest. władz Gd. przed utworzeniem placówki q jezuitów na jego obszarze. Ofiarowany grunt o nazwie Breberg ( q Jezuicka Góra, ob. rejon ul. Szkockiej), w górnej części q Starych Szkotów, z powodu ukształtowania terenu okazał się nieodpowiedni do zabudowy. W 1601 jezuici nabyli dom z ogrodem (w rejonie ob. ul. Brzegi 49), po rozszerzeniu parceli, m.in. dzięki donacji w 1620 bp. włocławskiego Pawła Wołuckiego. W 1621 rozpoczęła działalność ich szkoła średnia, pięcioklasowa, o profilu humanistycznym 3 klasy niższe, zwane zwyczajowo infimą, gramatyką i syntaksą, poświęcone były gruntownym studiom nad jęz. łac., jego gramatyką i składnią. W klasach wyższych, w ramach tzw. poetyki i retoryki, uczono biegłego posługiwania się tym jęz. w mowie i piśmie, zarazem też erudycyjnej znajomości antycznej literatury. W 1651 wzniesiono piętrowy budynek szkoły, zniszczony w 1656 (wraz z przedmieściami) przez gd. podczas przygotowań do obrony przed wojskami szw. Po 1660 jezuici działali w prowizorycznie odbudowanych obiektach, po rozszerzeniu gruntów fundacji 1676–77 wznieśli q kośc. św. Ignacego, 1686–88 na płd. od niego część mieszkalną kolegium, a 1692–98 dobudowano wielki refektarz (największy pośród wszystkich kolegiów Rzeczypospolitej). W 1704–16 część mieszkalną przedłużono do muru kośc. (łącznik z kaplicą domową i bibl.). Kompleks dopełnił w 1719 budynek furty oraz 1725–27 nowa szkoła w stylu wł., z dziedzińcem i krużgankami. Całość uzupełniał ogród owocowo-warzywny na zboczu przylegającego do kolegium wzgórza (ob. w znacznej mierze zajęty przez paraf. cmentarz). Bursę muzyczną, rodzaj internatu dla ubogiej młodzieży, zbudowano w dolnej części Starych Szkotów (q kośc. Nawiedzenia NMP). Kolegium czerpało dochody z dóbr własnych, w tym klucza czapielskiego (13 wsi wokół Czapielska n. Reknicą) oraz Giemlic na Żuławach Gd. Do jezuitów należały jurydyki w Starych Szkotach (wspomniany Breberg) oraz w Nowym Stawie. Znaczne wpływy przynosiły lokaty kapitałowe umieszczane w kasach miejskich, domach handl., u zamożnych mieszczan i żuławskich gburów. Z kwot tych utrzymywano m.in. obsadę kolegium, w XVIII w. dochodzącą do 30–35 osób. W poł. XVIII w. do tradycyjnych przedmiotów dodano nowożytne, jak historia, geografia, arytmetyka, ortografia, jęz. fr. i niem. Od 1710 funkcjonowało w Starych Szkotach studium filozofii, od 1712 prowadzono studia teologii; szkoła nabrała charakteru nieformalnej akad. Od 1722 ze studiów filoz.-teol. korzystali seminarzyści, klerycy z Włocławka. Kadra o przeciętnym poziomie merytorycznym, wybitnymi postaciami byli: Bartłomiej Wąsowski, Bogumił Teofil Rutka, q Jan Franciszek Hacki, q Gabriel Rzączyński. Do znakomitszych zakonników związanych z placówką zaliczali się: Kasper Sawicki, Fryderyk Bartsch, Jan Uber, Paweł Kuhn, Jan Hennig, Karol Kreitzen, Jerzy Gengell.
Tabela: Superiorzy i rektorzy rezydencji (Kolegium Gdańskiego) w Starych Szkotach