SCHUBERT CHRISTIAN II, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
CHRISTIAN SCHUBERT II (1 I 1659 Gdańsk(?) – 23 III 1737 Gdańsk), złotnik, srebrnik. Syn złotnika Gottfrieda Schuberta. Pracę mistrzowską wykonał u Petera Rödego II w 1689. 13 X 1689 uzyskał obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Trzej jego synowie: Christian (od 1694 – rok zapisania na naukę), Johann Gottlieb (od 1701) i Emmanuel (od 1706) kształcili się u niego w zawodzie złotniczym. Innymi uczniami, którzy ukończyli u niego naukę rzemiosła, byli: zapisany w 1797 Carl Gerwich, Daniel Friedrich Millich (1699), Caspar Böse (1702) i Bartel Söring (1713). Nie ukończyli jej natomiast zapisany w 1704 bliżej nieznany Nathanael oraz Johann Michael Leisner (1730). W jego warsztacie terminowali: od 1698 Efraim Peweiß, w latach 1703–1705 Constantin Hein i w 1710–1712 Franz Hein Peterschen (Peterßen, Pettrschen; 13 VII 1675 – 11 X 1751).
Używał znaku warsztatowego z monogramem CS w owalu. Wykonywał wiele dzieł sakralnych, m.in. dla kościoła św. Józefa w Gdańsku, a także kielichy (kościół św. Mikołaja w Bydgoszczy, Lichnowy Wielkie, Obwodowe Muzeum Historyczne im. W. W. Tarnowskiego w Czernihowie), cyborium (kościół św. Mikołaja w Bydgoszczy), krzyże relikwiarzowe ( kościół św. Wojciecha w Gdańsku, Serock), świeczniki ołtarzowe (katedra we Włocławku). Znany jest z okazałych monstrancji promienistych (Piaseczno, Gniew, Miłobądz, Miłoradz, Opalenie, Wielki Lubień, Zwierzno). W 1735 otrzymał z Frauenburga (Frombork) zapłatę za mosiężny, posrebrzany krzyż procesyjny, który pod koniec XIX w. znajdował się w katedrze w Kołobrzegu. Z zabytków świeckich na uwagę zasługują: miednica (Muzeum Narodowe w Warszawie), pucharek kulawka w formie wiatraka (Ermitaż w Petersburgu) oraz kufle (Zamek Królewski w Warszawie). Wyroby zdobił późnobarokowym ornamentem suchego akantu, scenami figuralnymi, a przedmioty sakralne rzadko stosowaną w złotnictwie gdańskim kameryzacją i emalią.
Był czterokrotnie żonaty. Po raz pierwszy z poślubioną 14 I 1691 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) z Concordią (chrzest tamże 16 IX 1675 – pochowana tamże w kaplicy złotników Św. Krzyża 19 VI 1696), córką Caspara Boye i Concordii; po raz drugi w 1697 z Dorotheą (pochowana tamże 19 I 1701 w wieku 40 lat), wdową po Erdmannie Rossau (1655–1697); po raz trzeci z nieznanego imienia wybranką (pochowana tamże 12 XII 1703 w wieku 21 lat); po raz czwarty z nieznanego imienia, zmarłą na dżumę kobietą (pochowana tamże 12 VIII 1709 w wieku 38 lat). Ojciec ochrzczonych w kościele NMP: 1/ Christiana (około 1691 – pochowany w 14 V 1753 w kościele św. Trójcy w grobie nr 239), w lipcu 1703 zapisanego do czwartej (czyli drugiej) klasy gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, od 1694 zapisanego na naukę w warsztacie ojca, od 1712 z uprawnieniami czeladnika złotniczego, od 1720 żonatego z nieznanego imienia wybranką, ojca Anny Marii, pochowanej jako panny 4 II 1749 w wieku 20 lat wraz z dziadkami, oraz Christiana i Andreasa, uczniów Gimnazjum Akademickiego, zapianych odpowiednio do piątej klasy (początkującej) 18 VIII 1738 i 6 VII 1741; 2/ Johanna Gottlieba (chrzest 2 VIII 1698) , od 1701 zapisanego na naukę w warsztacie ojca; 3/ Emanuela (chrzest 8 II 1700), od 1706 zapisanego na naukę w warsztacie ojca.
Pochowany 28 III 1737 w wieku 76 lat.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 361.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 278, 326, 328.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 40, 61, 69, 71, 73, 74, 87.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 84, 400; 4, 227.
