SUCHTEN ALEXANDER, lekarz, alchemik, poeta
| < Poprzednie | Następne > |
ALEXANDER SUCHTEN (około 1520 – około 1576/1590), kanonik warmiński, lekarz, alchemik i poeta. Syn ławnika gdańskiego Georga, wnuk burmistrza gdańskiego Heinricha Suchtena. W latach 1535–1539 uczył się w gimnazjum w Elblągu, w 1539 objął kanonię i prebendę we Fromborku. W 1540 rozpoczął studia medyczne i filozoficzne w Lowanium (obecnie Leuven/Louvain), od 1541 kontynuował naukę w Rzymie. Oskarżony przez sąd papieski o odstępstwo od wiary katolickiej, pozbawiony kanonii i skazany na konfiskatę dziedzicznego majątku w Gdańsku, od 1545 przebywał w Królewcu. Korzystając z listu żelaznego księcia Albrechta von Hohenzollerna, odzyskał w Gdańsku część swoich dóbr dziedzicznych, które powierzył bratu Bartłomiejowi, finansującemu odtąd jego dalsze studia i zagraniczne podróże.
W 1546 otrzymał od Albrechta von Hohenzollerna stypendium naukowe, w 1547 został jego nadwornym lekarzem. Opublikował wówczas między innymi poemat Vandalus (poświęcony legendarnej Wandzie). W 1549 został nadwornym medykiem i bibliotekarzem palatyna reńskiego Ottona Henryka Wittelsbacha, od około 1557 był w Wilnie nadwornym medykiem króla Zygmunta Augusta. W Padwie uzyskał doktorat z medycyny na podstawie rozprawy De Galeni placitis. W 1563 na wezwanie chorego Albrechta von Hohenzollerna wrócił do Królewca; za skuteczne leczenie dostał między innymi dom z ogrodem i 400 guldenów pensji. Od 1564 był prywatnym lekarzem ogólnym.
Po śmierci brata Bartłomieja w 1565, bezskutecznie podejmował w Gdańsku próby odzyskania jego majątku. Opuściwszy Gdańsk w 1567, pracował jako lekarz w Strasburgu, Spirze (Nadrenia-Palatynat), Kolonii, na Śląsku, w Nadrenii i w Saksonii. Autor licznych traktatów alchemicznych i medycznych, w tym rozprawy Liber unus de secretis anatomii (1570), która do końca XVII wieku miała 14 wznowień. Od 31 VIII 2011 jego imię nosi gdański tramwaj typu Pesa Swing 120NaG nr 1036.
