ADAMSKI WACŁAW, działacz polityczny, urzędnik
WACŁAW ADAMSKI (1 I 1923 Klonowo, powiat rypiński – 5 XI 1995 Sopot), działacz polityczny, urzędnik. Syn rolnika Władysława i Leokadii z domu Rumińskiej, miał siedmioro rodzeństwa (Feliks, Stefan, Stanisław, Janina, Irena, Henryk, Roman). Po ukończeniu szkoły powszechnej pracował na roli u ojca. Od wiosny 1940 do marca 1945 był robotnikiem przymusowym w gospodarstwie rolnym w Małym Grabowie koło Kwidzyna. Po porwocie do rodzinnej miejscowości chorował na tyfus. W latach 1938–1939 i 1945–1946 był członkiem Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici”.
W Gdańsku od 1946, pracował jako pomocnik montera silników w gdyńskich warsztatach samochodowych Biura Odbudowy Portów. W sierpniu 1946 został członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR; od grudnia 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, PZPR). We wrześniu 1946 rozpoczął sześciotygodniowy kurs agigatorów przedwyborczych w Wyższej Szkole Partyjnej PPR w Sopocie. Od 15 XI 1946 do 30 VI 1962 był etatowym pracownikiem partii na stanowiskach: kierownika grupy seminaryjnej w Wyższej Szkole Partyjnej w Sopocie (do grudnia 1946), referenta sprawozdawcy i instruktora w Wydziale Organizacyjnym Komitetu Wojewódzkiego PPR w Gdańsku (grudzień 1946 – wrzesień 1948), p.o I sekretarza Komitetu Powiatowego (KP) PPR/PZPR w Starogardzie Gdańskim (wrzesień 1948 – luty 1949), I sekretarza KP PZPR w Tczewie (marzec 1949 – lipiec 1950), kierownika Wydziału Organizacyjnego Komitetu Wojewódzkiego (KW) PZPR w Gdańsku (sierpień 1950 – luty 1951), I sekretarza Komitetu Miejskiego (KM) PZPR w Gdyni (luty 1951 – sierpień 1951), I sekretarza KM PZPR w Gdańsku (sierpień 1951 – luty 1953), I sekretarza KM PZPR w Gdyni (luty 1953 – wrzesień 1954), kierownika Wydziału Organizacyjnego KW PZPR w Gdańsku (listopad 1956 – czerwiec 1962). W latach 1954–1956 był słuchaczem dwuletniej szkoły partyjnej przy Komitecie Centralnym PZPR w Warszawie.
Z aparatu partyjnego przeszedł do pracy w administracji wojewódzkiej w Gdańsku. Od 1 VII 1962 do 31 I 1970 był kierownikiem Urzędu Spraw Wewnętrznych Wojewódzkiej Rady Narodowej, następnie zastępcą dyrektora ds. ekonomicznych w nowo utworzonym Wojewódzkim Zarządzie Dróg Lokalnych (1970–1975).
