ARENTZ ABRAHAM, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
ABRAHAM ARENTZ (Arendts) (21 XII 1713 Gdańsk – 27 II 1779 Gdańsk), złotnik. Syn Arenda Arendtsa urodzonego w Wossitz (Osice, Żuławy Gdańskie), od 16 VII 1712 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska. Uczył się u Constantina Quartiera (Quartir; 15 VI 1685 – 2 II 1747), do 1745 pracował jako czeladnik u Christopha Türcka (Turck; 22 VI 1695 – 17 IV 1766). Pracę mistrzowską wykonał w 1745 w pracowni Jakoba Haasego. 8 VII 1745 uzyskał obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).
Prowadził pracownię we własnym domu przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników), w 1775 wystawił go na sprzedaż. Ojciec Abrahama Heinricha Gottraua, Carla Phillipa oraz Johann Gotthilfa, których kształcił w zawodzie. Naukę ukończył jedynie Carl Phillip, podobnie jak zapisany w 1751 Daniel Matthies Struve, Valentin Aland (1762) i Johann Michael Simon (1768). Nie zakończył nauki Johann Jacob Volckmann, zapisany w 1754, Simon Emmanuel Meews (1758) i Peter Arend Diecks (1763). Jako czeladnik pracował u niego od 1769 Johann Carl Qüetau.
Żonaty był z Cathariną Charlottą Henriette z domu Köningslöw (13 X 1719 – 11 XI 1785, pochowana przy mężu 13 XI 1785). Pochowany 1 III 1779 w kaplicy złotników Św. Krzyża w kościele Najświętszej Marii Panny.
