ZRAŁEK STANISŁAW, wojewoda gdański
| < Poprzednie | Następne > |
STANISŁAW ZRAŁEK (21 VI 1907 Pruszków – 8 I 1954 Kraków), inżynier budownictwa lądowego, wojewoda gdański. Pochodził z rodziny rzemieślniczej, syn Stanisława i Franciszki, absolwent Politechniki Warszawskiej. W 1929 skazany na miesiąc więzienia za obrazę marszałka Józefa Piłsudskiego, w 1930 za to samo skazany przez sąd wojskowy w Łodzi (odbywał służbę wojskową) na dwa miesiące więzienia. W 1934 należał do działającej w Pruszkowie organizacji Rozwój. W okresie II wojny światowej przez pewien czas współpracował z Armią Krajową, w 1944 w niejasnych okolicznościach przebywał w Niemczech. Od 1945 członek Polskiej Partii Robotniczej (PPR), oczyszczony przez sąd partyjny z zarzutów współpracy z AK i z pobytu w Niemczech. Po wyzwoleniu Warszawy pracował w Wydziale Komunikacyjnym, następnie w Wydziale Ogólnym tamtejszego Urzędu Wojewódzkiego. W kwietnia 1945 wicewojewoda warszawski, od stycznia 1945 do stycznia 1946 członek egzekutywy Komitetu Warszawskiego PPR.
Od lutego 1946 do 20 X 1949 wojewoda gdański. W latach 1946–1948 członek egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego (KW) PPR w Gdańsku, w 1949–1950 członek egzekutywy KW PZPR w Gdańsku. Uczestnik Kongresu Zjednoczeniowego w 1948 z ramienia Komitetu Powiatowego PPR w Lęborku, w 1949–1950 członek egzekutywy KW PZPR w Gdańsku. Popadł w konflikt z I sekretarzem PZPR w Gdańsku Witoldem Konopką, w marcu 1950 ukarany został naganą partyjną za „niewykonanie uchwał” egzekutywy KW PZPR w gdańskich kwestiach mieszkaniowych, zarzucano mu antysemityzm i ponownie wojenne kontakty z AK.
Po opuszczeniu stanowiska wojewody przeniósł się do Krakowa. Od lutego 1951 do 1954 pełnił funkcję dyrektora w Zakładzie Budowy Miasta Nowa Huta. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1945) i Orderem Odrodzenia Polski klasy III (1946).
