LEON JAN ŁUKA (1 IV 1918 Obrzyce k. Międzyrzecza Lubuskiego – 3 VIII 1983 Gdynia), archeolog, naukowiec. W 1937 ukończył gim. w Gnieźnie, 1937–39 studiował ekonomię na uniw. w Poznaniu. Podczas II w. świat. pracował jako robotnik (m.in. w Zakładach im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu). W 1945 nauczyciel w szkole podstawowej w Gnieźnie, nast. w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu (wolontariusz, asystent, adiunkt), 1946–49 studiował archeologię na tamtejszym uniw. (pod kierunkiem Konrada Jażdżewskiego). W 1951–53 asystent w Zakładzie Archeologii Polskiej uniw. w Poznaniu. Od 1 VI 1953 w Gd., kustosz nowego działu archeol. w Muzeum Pomorskim. Twórca Muzeum Archeologicznego, 1961–83 dyr. Od 1961 dr, od 1979 dr hab., od 1953 prowadził zajęcia z archeologii ziem pol. WSP i nast. (od 1970) UG, 1964–66 także na UW. W 1965 inicjator utworzenia i nast. red. 11 tomów gł. również dzisiaj periodyku gd. archeologów: „Pomorania Antiqua”, inicjator powołania komisji archeol. GTN. Specjalista w zakresie kultury wschodniopomorskiej w okresie żelaza, autor m.in. prac: Importy italskie i wschodnioalpejskie oraz ich naśladownictwa na obszarze kultury łużyckiej okresu halsztackiego w Polsce (1959), Obrządek pogrzebowy u plemion kultury wschodniopomorskiej na Pomorzu Gdańskim (1968/71), Kultura wejherowsko-krotoszyńska (1979). W 1975 został Gdańszczaninem Roku. Żonaty z Alicją, wieloletnią kustosz Muzeum Archeologicznego (zm. 14 I 1999 Gd.).
