MOSZCZAK TOMASZ, działacz opozycji demokratycznej
TOMASZ MOSZCZAK (ur. 11 IX 1948 Sopot), działacz opozycji demokratycznej. Syn Tadeusza. W 1966 absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej–Curie w Sopocie. Od 1 XI 1966 do 31 VII 1971, z przerwą na odbycie zasadniczej służby wojskowej (1967–1969), pracował w sopockiej Centrali Maszyn Biurowych, początkowo stażysta, następnie mechanik maszyn analitycznych. W grudniu 1970 organizator strajku w tym zakładzie, jego powodem (oprócz solidaryzowania się z postulatami stoczniowców) było żądanie usunięcia nieprawidłowości w rozliczeniu kart pracy. Po zakończonym strajku dostał do wyboru zapisanie się do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) albo zwolnienie z pracy.
1 VIII 1971 przeniósł się na Wydział EL (maszyn cyfrowych) Stoczni Gdańskiej (w której jego dotychczasowa firma prowadziła serwis maszyn i urządzeń), do 14 I 1982 pracował jako monter konserwator urządzeń elektronicznych. Bezpośrednio przed wydarzeniami Czerwca 1976 razem z około stu osobami, pracownikami trójmiejskich stoczni i portów, został prewencyjnie powołany na ćwiczenia wojskowe w ramach tzw. rezerwy.
Podczas wydarzeń sierpnia 1980, od 18 tego miesiąca, był łącznikiem swojego Wydziału z Salą BHP. Po podpisaniu [POROZUMIENIE GDAŃSKIE | porozumień sierpniowych]], 1 IX 1980 wszedł w skład Komitetu Założycielskiego, w lutym 1981 do Prezydium Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Stoczni Gdańskiej. Był rzecznikiem prasowym, odpowiadał także za redakcję i wydawanie pisma stoczniowej „Solidarności” – „Rozwagi i Solidarności”. 1 IV 1981, razem z całym Prezydium Komitetu Zakładowego, odwołał z Prezydium MKZ w Gdańsku Anną Walentynowicz. Był delegatem na I Walne Zebranie Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Gdańskiego (2–5 VII i 13–17 VII 1981) w Teatrze Muzycznym w Gdyni.
Po ogłoszeniu stanu wojennego współorganizował strajk protestacyjny (14–16 XII 1981) w Stoczni Gdańskiej. Wszedł w skład Regionalnego Komitetu Strajkowego, jego nazwiskiem sygnowano wszystkie przepustki strajkowe, co po zakończeniu protestu było koronnym dowodem przeciwko niemu. Ukrywał się do zatrzymania 12 I 1982, w dwa dni później aresztowany, 28 V 1982 skazany przez Sąd Wojewódzki w Gdańsku na karę trzech i pół lat pozbawienia wolności. Od 11 VI 1982 do zwolnienia 1 IV 1983 przebywał w Zakładzie Karnym w Potulicach. W czasie odbywania kary rozwiązano umowę o pracę. Po wyjściu na wolność złożył podanie o przyjęcie do stoczni, ale rozpatrzono je negatywnie. Brał udział w strajkach w maju i sierpniu 1988, działał w Tajnej Komisji Zakładowej Stoczni. Od 2002 członek założonego wówczas Stowarzyszeniu „Solidarni z Kolebki”. Mieszka w Rumi, dokąd wyprowadził się z Sopotu.
