URSINUS BENIAMIN, pastor
| < Poprzednie | Następne > |
BENIAMIN URSINUS von BAER (Ursin von Bär) (1615 Leszno – 22 IV 1657 Gdańsk), pastor (drugi) kościoła św. Piotra i Pawła w Gdańsku. Pochodził z rodziny duchownych, unitarianin, potem kalwinista. Prawnuk Caspara Beer (zm. 1555), który około 1528 zlatynizował nazwisko. Wnuk Zachariasa Ursinusa (18 VII 1534 Wrocław – 6 III 1583 Neustadt an der Haardt (obecnie Neustadt an der Weinstraße, Nadrenia–Palatynat)), studenta Filipa Melanchtona w Wittenberdze, profesora teologii w Heidlebergu, patrona założonego w 1867 przez kalwińskich imigrantów z Niemiec w Pensylwanii Ursinus College. Syn Davida (1588–1644), pastora w Gollmitz (Gołanice pow. Leszno), potem koadiutora w Lesznie, od 1625 kaznodziei dworskiego na zamku Carolath (Siedlisko powiat Nowa Sól) i pastora w Laßwitz (Lasocice pow. Leszno). Stryjeczny bratanek Beniamina Ursinusa (Beer; 15 VII 1587 Sprottau (Szprotawa) – 27 IX 1622 Frankfurt nad Odrą), matematyka i astronoma, współpracującego z Johannesem Keplerem przy obliczeniach tablic rudolfińskich i z Johnem Napierem przy tablicach logarytmicznych.
Konrektor i konsenior unitarian w Lesznie. Uczestnik synodu unitarian w Lesznie 18 X 1647. Od 14 II 1648 diakon, od 29 VI 1650 drugi pastor kościoła św. Piotra i Pawła w Gdańsku. Po zniszczeniu Leszna 29 IV 1656 przez wojska króla Jana Kazimierza za wydanie miasta Szwedom przez większość protestancką, przekazał tamtejszej gminie zebrane wśród swoich parafian 3000 talarów na odbudowę miasta.
Od 1643 żonaty z Elisabeth z domu Titius z Torunia. Ojciec Benjamina Ursinusa von Bär (12 II 1646 Leszno – 23 XII 1720 Berlin), absolwenta gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, od 1663 studenta teologii w Heidelbergu, od 1667 kaznodziei gminy kalwińskiej w Kolonii, od 1670 kaznodziei, od 1700 nadkaznodziei dworu elektorskiego i katedry w Berlinie, pod koniec tego roku biskup. 18 I 1701 namaścił elektora brandenburskiego Fryderyka III Hohenzollerna na króla Prus (Fryderyk I), który w 1705 obdarował go herbem szlacheckim. Dwukrotnie żonaty, miał 18 dzieci.
Pochowany 26 IV 1657 w kościele św. Piotra i Pawła pod płytą nagrobną nr 20.
Bibliografia:
Bickerich Wolfgang, Des Comenius Aufträge in Danzig 1641 und die Verbindung der Unität mit den Reformierten in Danzig, Zeitschrift des Westpreussischen Geschichtsvereins, H. 55, 1913, s. 125–148.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation…, Königsberg 1834, s. 79.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd.1, 21.
