GARYANTESIEWICZ FRANCISZEK, działacz gdańskiej Polonii
| < Poprzednie | Następne > |
FRANCISZEK GARYANTESIEWICZ (1877 Sulmierzyce, Wielkopolska – 27 I 1936 Gdańsk), działacz Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół”, mistrz krawiecki. Pochodził z rodziny o tatarskich korzeniach. Do wybuchu I wojny światowej pracował w Berlinie i Dreźnie, zdobył dyplom mistrza krawieckiego, w Berlinie prowadził zakład z garderobą i kosmetykami męskimi. W tym też czasie wstąpił do berlińskiego oddziału TG „Sokół”, w którym poznał swoją żonę.
Podczas I wojny światowej służył w armii pruskiej na terenie Gdańska. Ranny, leczył się w Gdańsku, w 1917 zwolniony ze służby wojskowej, pozostał w mieście. W sierpniu 1919 nabył dom przy Ketterhagergasse 6 (ul. Zbytki), w którym prowadził zakład krawiecki garderoby męskiej. W 1917 związał się z tutejszym „Sokołem” i w tym samym roku został naczelnikiem i delegatem Okręgu Pomorskiego na zebraniach Wydziału Związkowego w Poznaniu. Po zakończeniu I wojny światowej brał udział w zakładaniu nowych gniazd sokolich na Pomorzu, udzielał się na plebiscytach na Górnym Śląsku (odznaczony „Wielką Wstęgą Górnośląską”), Powiślu, Warmii i Mazurach. Po powstaniu w 1920 Okręgu I Gdańskiego Dzielnicy Pomorskiej Towarzystw Gimnastycznych „Sokół” został jego naczelnikiem, w 1929 przyznano mu godność naczelnika honorowego. Był członkiem zarządu klubu sportowego Gedania. Był członkiem Zarządu Spółdzielni Kredytowej dla Drobnego Przemysłu Polskiego (Spółdzielni Kredytowej w Gdańsku), założonej w kwietniu 1928, z biurem w jego lokalu przy Ketterhagergasse 6 (ul. Zbytki). Wraz z żoną należał do Towarzystwa Śpiewu Kościelnego Cecylia w Gdańsku.
Zmarł na gruźlicę w szpitalu, pochowany 31 I 1936 na cmentarzu św. Mikołaja i Kaplicy Królewskiej ( cmentarze we Wrzeszczu (z Aniołkami) przy Wielkiej Alei). Jego nazwisko zostało wpisane do „Złotej Księgi Sokoła”.
Od 1903 żonaty był z Bronisławą z domu Grabowską, do 1939 właścicielki firmy krawieckiej „Franz Garyantesiewicz” przy Ketterhagergasse 6 (ul. Zbytki). Z chwilą wybuchu II wojny światowej dom i firma zostały skonfiskowane na rzecz skarbu Trzeciej Rzeszy jako mienie polskie
