DĄBROWSKI STANISŁAW (II), doktor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
DĄBROWSKI STANISŁAW (15 VIII 1930 Jędrzejowice k. Ostrowca Świętokrzyskiego – 11 VIII 2007 Gdańsk), teoretyk literatury, krytyk lit., poeta. W 1950–55 studiował na Wydz. Morskim Wyższej Szkoły Handlu Morskiego, późn. Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie (q UG). W 1955–58 na podstawie nakazu pracy zatrudniony w Zarządzie Portu Gd., pełnił funkcję kier. sekcji statystyki w dziale planowania. W 1956–62 studiował filologię pol. na UW, rozpoczynając eksternistycznie, kończąc stacjonarnie. Od 1963 w Katedrze Historii Literatury w q WSP, 1970 –80 w Zakładzie Teorii Literatury UG. W 1969 dr (UJ), 1981 dr hab. w IBL PAN, 1994 prof. tytularny, 1959 czł. Związku Literatów Polskich, 1963 czł. Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. Po q stanie wojennym i faktycznej likwidacji ZLP należał do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Autor m.in. prac z zakresu teorii literatury, krytycznoliterackich i 14 zbiorów poetyckich. Opublikował m.in.: Teoria genologiczna Stefanii Skwarczyńskiej (1974), Konstanty Troczyński – człowiek i doktryna (1988), Vox humana. Biblia w liryce Tadeusza Nowaka (1993). W 2009 nakładem Wydawnictwa UG ukazał się tom jego rozpraw Tajemnica a metody. Ze stanowiska wiedzy o literaturze.
