SCHOPENHAUER JOHANNA HENRIETTE (9 VII 1766 Gdańsk – 16 IV 1838 Jena), literatka. Córka gd. kupca Christiana Heinricha Trosienera i Elisabeth z d. Lehmann, ur. przy Heilige-Geist-Gasse 81 (ul. św. Ducha 111), w Domu pod Żółwiem. Otrzymała wszechstronne, staranne domowe wykształcenie. 6 V 1785 wyszła za mąż za Heinricha Florisa Schopenhauera. Mieszkała w rezydencjach męża w Gd. na Polankach (Dwór III; q dwory oliwskie) i w dworze dzierżawionego majątku w Sztutowie. W marcu 1793 rodzina Schopenhauerów, nie chcąc zostać poddanymi króla prus., opuściła Gd., udając się do Hamburga, nast. podróżowała po całej Europie Zach. Po tragicznej śmierci męża 1806 osiadła w Weimarze, prowadząc znany w Niemczech salon lit.-artyst., miejsce spotkań ludzi nauki i kultury prawie z całej Europy. Była bliską przyjaciółką poety Johanna W. Goethego. Poliglotka o wysokiej kulturze i licznych zainteresowaniach. Pisała powieści, wiersze i drobne utwory literackie, wielokrotnie wydawane. Po wyjeździe 1829 z Weimaru zamieszkała w Bonn, gdzie rozpoczęła pisanie wspomnień z lat dzieciństwa i młodości spędzonych w Gd. Od 1837 mieszkała w Jenie. Po 1806 dwukrotnie odwiedzała Gd. w sprawach spadkowych. Niedokończony pamiętnik opublikowała 1839 córka Adeleida, w Polsce wydany pod tyt. Gdańskie wspomnienia młodości (1959, 2010).
MrGl
