SAMBOR I
| < Poprzednie | Następne > |
SAMBOR I (zm. przed 1205), namiestnik gd., z dynastii q Sobiesławiców. Domniemany najstarszy syn q Sobiesława I. W 1186 ufundował w rodzinnych posiadłościach w Oliwie q klasztor cystersów, przekazując na jego uposażenie także 10. część dochodów z portu gd. i karczem w Gd. Pod koniec życia rozciągnął władzę na płd. (świecko-lubiszewską) część Pomorza Wsch., wcześniej zarządzaną przez takiego jak on namiestnika książąt pol. Grzymisława. Stworzył tym samym obszar, na którym od 1227 samodzielnie rządzili jego rodowcy, książęta gd. Pochowany w klasztorze oliwskim. Pozostawił syna Sobiesława II, który nie przejął władzy po ojcu, książę krakowski Leszek Biały wyznaczył bowiem na namiestnika Pomorza Wsch. brata S., q Mściwoja i. Na czas działalności S. przypadają pocz. osiedlania się w Gd. kupców niem. (q Stare Miasto Gd.) i fundacja q kośc. św. Mikołaja.
