SCHMIDT JACOB, ławnik
| < Poprzednie | Następne > |
JACOB SCHMIDT (1529 Gdańsk – 29 IV 1596 Gdańsk), ławnik Starego Miasta Gdańska. Syn Martina (około 1490 Gdańsk – 1544 Gdańsk), od 1520 również ławnika Starego Miasta. Był mistrzem rzeźnickim. Ławnikiem został w 1570, zwolniony w 1576 – w okresie sporów w Gdańsku w kwestii poparcia dwóch kandydatów do polskiego tronu (cesarza Maksymiliana II Habsburga lub księcia siedmiogrodzkiego Stefana Batorego, wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym) – ponownie wybrany w 1579. Był dwukrotnie żonaty. Pierwsza od około 1559 żona nie jest znana z imienia, drugą, poślubioną około 1565, była Anna Gronau (Grunau).
Pochowany w kościele św. Katarzyny, gdzie ufundowano mu epitafium z obrazem o tematyce Sądu Ostatecznego, z gmerkiem na obramowaniu między postaciami Wiary i Cnoty. Na obrazie epitafijnym przedstawiony został z synem Jacobem, kolejnymi żonami i trzema córkami, w tym jedną dorosłą i pozostałymi zmarłymi w dzieciństwie. Po 1945 epitafium przekazano do gdańskiego Muzeum Narodowego.
Syn Jacob (zm. 15 VI 1611 Gdańsk) był w 1582 uczniem gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, w 1593–1594 przebywał na studiach w Wittenberdze, od 1609 także był ławnikiem Starego Miasta, ożenił się 20 V 1596 w kościele Najświętszej Marii Panny z Anną, córką Albrechta Schultza, miał syna Jacoba (zm. 1666, w wieku 63 lat) i córkę Barbarę, od 1620 żonę Georga Döringa.
