WULFF GABRIEL, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
GABRIEL WULFF (przed 1600? – po 1647 Gdańsk), złotnik. Prawdopodobnie przybył do Gdańska z innego miejsca. Pracę mistrzowską wykonał u Christiana Detloffa w 1620 roku. Funkcję kompana pełnił w 1632 i 1645 roku, starszego cechu w 1633 i 1646. W jego warsztacie terminowali Michael Wickebusch i Heinrich Gepner, a prace mistrzowskie wykonali Hans Gronau III, Jakob Schmidt II, Hans Paul Junge, Andreas Schwenck I, Adam Freymann, Michael Detloff, Georg Habenstreit. Czterech jego synów: Martin, Gabriel, Nathanael i Constantin rozpoczęło naukę zawodu, ale żaden nie uzyskał tytułu mistrzowskiego w Gdańsku. Ostatnia wzmianka na temat Wulffa w aktach cechowych pochodzi z 1647 roku, jednak nie oznacza ona końca działalności warsztatu, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę przypisywany mu kufel datowany na drugą połowę XVII wieku (Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu).
Używał znaku warsztatowego z monogramem „GW” w polu o formie trapezu. Ciekawym zabytkiem w jego dorobku jest pas srebrny (Muzeum Narodowe w Krakowie, nr inw. MNK-IV-2050). Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Aurea Porta Rzeczypospolitej. Sztuka Gdańska od połowy XV do końca XVIII w., red. Teresa Grzybkowska, t. II, Gdańsk 1997, s. 461 (nota D.N.).
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, t. II: Westpreussen, Leipzig 1908, s. 55, nr 290.
Fischinger Andrzej, Nowacki Dariusz, Złotnictwo dawnych Prus Królewskich i Książęcych w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu, Kraków 2000, s. 34.
Gradowski Michał, Kasprzak-Miler Agnieszka, Złotnicy na ziemiach północnej Polski, cz. 1: Województwo pomorskie, kujawsko-pomorskie i warmińsko-mazurskie, Warszawa 2002, nr G 367.
