SCHOPENHAUER JOHANNA HENRIETTE, literatka
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANNA HENRIETTE SCHOPENHAUER (9 VII 1766 Gdańsk – 16 IV 1838 Jena), literatka. Była córką gdańskiego kupca Christiana Heinricha Trosienera i Elisabeth z domu Lehmann, urodzona przy Heilige-Geist-Gasse 81 (ul. św. Ducha 111), w „Domu pod Żółwiem”. Otrzymała wszechstronne, staranne domowe wykształcenie.
16 V 1785 wyszła za mąż za Heinricha Florisa Schopenhauera, w podróży poślubnej odwiedziła z mężem Hanower, Brukselę, Paryż i Londyn. Mieszkała w rezydencjach męża w Gdańsku na Polankach (Dwór III; dwory oliwskie) i w dworze dzierżawionego majątku w Sztutowie. W marcu 1793 rodzina Schopenhauerów, nie chcąc zostać poddanymi króla pruskiego, opuściła Gdańsk, udając się do Hamburga, następnie podróżowała po całej Europie Zachodniej. Po tragicznej śmierci męża w 1806 osiadła w Weimarze, prowadząc znany w Niemczech salon literacko-artystyczny, miejsce spotkań ludzi nauki i kultury prawie z całej Europy. Była bliską przyjaciółką poety Johanna W. Goethego.
Poliglotka o wysokiej kulturze i licznych zainteresowaniach. Pisała powieści, wiersze i drobne utwory literackie, wielokrotnie wydawane. Po wyjeździe w 1829 roku z Weimaru zamieszkała w Bonn, gdzie rozpoczęła pisanie wspomnień z lat dzieciństwa i młodości spędzonych w Gdańsku. Od 1837 mieszkała w Jenie. Po 1806 dwukrotnie odwiedzała Gdańsk w sprawach spadkowych. Niedokończony pamiętnik opublikowała w 1839 córka Adelaide, w Polsce wydany pod tytułem Gdańskie wspomnienia młodości (1959, 2010).
Matka filozofa Arthura Schopenhauera i Lusy Adelajdy Sabiny (12 VI 1797 – 25 VII 1849). 29 IV 2011 jej imię otrzymał gdański tramwaj Pesa Swing 120NaG nr 1025.
