SAGITTARIUS GREGORIUS, pastor kościoła św. Bartłomieja
| < Poprzednie | Następne > |
GREGORIUS SAGITTARIUS (Schütz) (zm. 1592 Arnau (Ornowo, gm. Ostróda)), teolog, pastor kościoła św. Bartłomieja. Co najmniej w latach 1562–1564 odnotowany jako pastor w Liessau (Lisewo Malborskie). Od 1567 w Gdańsku pastor kościoła św. Bartłomieja. Miał do pomocy diakona Christianusa Hoffmanna (zm. 1569), po jego śmierci Johanna (Johannesa) Kröslinga (Krosling, Kroslingius). Z tym ostatnim w latach 1569–1574 pozostawał w konflikcie w sprawie egzorcyzmu stosowanego przy obrzędzie chrztu. Diakona poparło Ministerium Duchowne, stronę pastora wzięła Rada Miejska Gdańska. 24 IX 1570 burmistrz Johann Brandes polecił duchownym stosowanie egzorcyzmu chrzcielnego we wszystkich kościołach pod groźbą utraty stanowiska. Przeciwnicy pod koniec 1571 wysłali list w tej sprawie do ówczesnego dziekana Wydziału Teologicznego (rychło rektora) uniwersytetu w Wittenberdze, dr Caspara Crucigera (Młodszego). W prywatnej odpowiedzi poparł on wprawdzie ich stanowisko, zalecił jednak cierpliwość.
Po kolejnych listach do Wittenbergi 28 VII 1572 przybył do Gdańska teolog, proboszcz katedry w Królewcu (Königsberg), Benedykt Morgenstern (1525–1599), z zamiarem wsparcia przeciwników egzorcyzmu. Burmistrz Johann Brandes nakazał mu jednak opuścić miasto następnego dnia. Temperatura sporu wzrosła po nadejściu wieści o śmierci króla Zygmunta II Augusta, stanowisko burmistrza spowodowało jednak między innymi, że w 1573 Johann Krösling musiał opuścić Gdańsk.
W rok później (1574) dopuścił się nieznanego bliżej naruszenia prawa, co wykorzystało Ministerium Duchowne do usunięcia go ze stanowiska pastora i wydania zakazu wykonywania egzorcyzmów we wszystkich kościołach podległych jurysdykcji Ministerium. W 1575 Rada Miejska wydała decyzję, by nie wyświęcać kandydatów na duchownych na Pomorzu i w Królewcu, gdzie sporny egzorcyzm był nadal prawnie dozwolony i stosowany. W sporze stanowisko zajął między innymi także opat oliwski, Kaspra Geschkaua, który w swojej opinii uniewinnił Sagittariusa.
W 1576 został wygnany z Gdańska, z wypłaceniem jedna wszelkich należnych poborów. Pomiędzy 3 XI 1577 a 8 XI 1578 wikariusz katedry w Knipawie (Kneiphof; część Królewca), następnie kaznodzieja szpitala w sąsiednim Löbenicht (część Królewca), zmarł jako pastor w Arnau.
Bibliografia:
Gebser August Rudolf, Geschichte der Domkirche zu Königsberg und des Bistums Samland …, Königsberg 1835, s. 369.
Günther Otto, Katalog der Handschriften der Danziger Stadtbibliothek, Teil 2, Danzig 1903, s. 174.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation …, Königsberg 1734, s. 52.
