„Panna Wodna” przy molo w Sopocie, 1962
„PANNA WODNA”, trałowiec, nast. najsłynniejszy gd. statek wycieczkowy po II w. świat. Budowany w stoczni Paula Lindenaua w Kłajpedzie (Memel) jako trałowiec typu M 1940 dla niem. Kriegsmarine. Wymiary: 62,3 × 8,5 × 2,1 m; wyporność standardowe 543 t (pełna 775 t); 2 maszyny parowe tłokowe o mocy 1600 KM; 18 węzłów; uzbrojenie: 1 działo kal. 105 mm, 1 działko przeciwlotnicze kal. 37 mm, 7 działek przeciwlotniczych kal. 20 mm; załoga 68 ludzi. Kadłub ewakuowany w październiku 1944 do Gdyni, niewykończony, zatopiony w marcu 1945. Wydobyty, wyremontowany, przebudowany 1947–48 na statek pasażerski w q Stoczni nr 1. Od 1 VI 1948 jako „P.W.” w służbie q Żeglugi Gd. jako jej statek flagowy (nazwę P.W. nosił przed 1939 pełnomorski jacht pol. Akademickiego Związku Morskiego; q żeglarstwo). Wymiary: 62,2 × 8,8 × 2,6 m; poj. brutto 515 RT (netto 270 RT), 1600 KM, 12 węzłów, załoga 29 osób. Dwupokładowy, na 500 pasażerów w rejsach krótkich, 235 w rejsach przybrzeżnych na M. Bałtyckim i 77 w rejsach międzynarodowych. Odbywał rejsy po Zatoce Gd. (na trasie Gd.–Sopot–Gdynia, także Gd.–Sopot–Gdynia–Hel, Gd.–Sopot–Hel), tygodniowe rejsy wzdłuż pol. Wybrzeża. Z uwagi na wadę opalanych węglem kotłów wyróżniał się dużym dymieniem. W październiku 1962 wycofany z eksploatacji, 1967 przekazany LOK, przeholowany do Jastarni służył jako baza płetwonurków. W 1972–78 cumował na Nowej Motławie, przy Szafarni, będąc siedzibą Klubu Płetwonurków „Neptun”. W 1980 złomowany w q Gdańskiej Stoczni Remontowej.
BŚ
