MACKENSEN ANDREAS II, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
ANDREAS MACKENSEN II (Mackensohn) (około 1660 Gdańsk (zmarł w 48 roku życia) – pochowany 16 X 1709 Gdańsk), złotnik. Syn Andreasa Mackensena I. W 1670 uczył się w warsztacie ojca, pracę mistrzowską wykonał u Petera Rödego II, od 13 I 1685 mistrz. 1 V 1685 uzyskał obywatelstwo Gdańska. W tym samym roku zatrudnił czeladnika, Andreasa Jödta.
Mając problemy z pozyskaniem zamówień i wobec ciążących na nim długów, w 1691 został uwięziony w Ratuszu Głównego Miasta, podobnie jak w 1701, gdy zatrzymano go za niewłaściwą wagę zamówionego srebrnego epitafium wojewody płockiego Jana Dobrogosta Krasińskiego w Węgrowie, dla którego wykonał też płyty nagrobne jego dwóch żon w kościele w Krasnem pod Ciechanowem. Był także wykonawcą czterech kielichów dla kościoła w Pelplinie.
29 IV 1685 w kościele św. Trójcy ożenił się z Catheriną Elisabeth (1659–1714), córką złotnika Nathaniela Pressdinga. W historiografii przyjmuje się, że był ojcem Elisabeth (zm. 1744), żony profesora Gimnazjum Akademickiego Georga Neufelda (1627–1673), co jest błędne: utwory napisane z okazji tego ślubu (zawartego już 10 XI 1654!, zob. Israel Conradi) określają ją córką Johanna Bolnera).
