GIBSONE ALEXANDER III, armator, radny
| < Poprzednie | Następne > |
ALEXANDER GIBSONE III (Gibson; 29 IV 1798 Gdańsk – 29 IV 1853 Gdańsk), armator, radny miasta Gdańska. Bratanek Alexandra II Gibsone’a, syn Johna (około 1760–1819 Poczdam), pracującego w służbach dyplomatycznych państwa pruskiego, właściciela kamienicy (dawnego budynku poczty polskiej) przy Langer Markt 39 (Długi Targ). Ukończył gimnazjum w Berlinie, zawodu kupca uczył się w Anglii i Szkocji.
Po powrocie do Gdańska w 1823 założył firmę armatorsko-handlową Alexander Gibsone & Co. Był jednym z większych gdańskich eksporterów zboża do Anglii. W 1849 flotylla firmy liczyła 15 statków żaglowych (tonażowo 1/5 całej floty gdańskiej), w tym pinki „Vorwärts” (pojemność 439 łasztów) i „Amalie” (227 łasztów), galiot „John” (338 łasztów), barki: „Lachs” (366 łasztów), „Friedrich Wilhelm III” (336 łasztów), „Hull” (321 łasztów), „Jelno” (300 łasztów), „Hevelius” (257 łasztów), „Carl August” (252 łaszty), „London” (238 łasztów), „Edinburgh” (237 łasztów), „Alexander” (231 łasztów), „Diligence” (177 łasztów), „Liverpool” (176 łaszty) i bryg „Diamant” (160 łasztów).
Pionier żeglugi parowej w Gdańsku. W spółce z Johannem W. Klawitterem od 1842 eksploatował w tutejszym porcie pierwsze pasażersko-towarowe bocznokołowe statki parowe „Pfeil” („Strzała”) i „Blitz” („Błyskawica”), zbudowane w stoczni Klawittera (w 1841 i 1842). Kantor jego firmy mieścił się w nabytej w 1823 od Carla Roepella kamienicy przy Hundegasse 94 (ul. Ogarna) (od 1 I 1881 firma działała pod nazwą "Weichsel-Danziger Dampfschiffahrt und Seebad AG" („Wisła”. Gdańska Spółka Akcyjna Żeglugi Przybrzeżnej i Uzdrowisk Nadmorskich), w 1941 usunięto z nazwy człon uzdrowiskowy). Pełnił funkcję konsula angielskiego w Gdańsku. Od 1829 do 1844 członek Rady Miejskiej, w 1839 jej wiceprzewodniczący, a w latach 1842–1844 przewodniczący. Od 1830 członek Korporacji Kupców, w okresie 1849–1853 prezes. W 1836 został członkiem kolegium seniorów Kościoła kalwińskiego w Gdańsku. Od 1844 zasiadał jako ławnik w Sądzie Handlowo-Morskim w Gdańsku. W 1846 należał do Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.
23 VII 1826 zaręczył się, a 23 XI 1826 wziął ślub w kościele Najświętszej Marii Panny z Laurą Friederiką (1798 Gdańsk – 24 XII 1892 Gdańsk), córką Johanna Jacoba Rodenackera. Pozostawił synów Johna, Alexandra (27 IX 1827 Gdańsk – 19 VII 1888 Norymberga), nauczyciela języków obcych, oraz Thomasa (ur. 6 IV 1834 Gdańsk). Córki wyszły za mąż za osoby spoza Gdańska i wyjechały z miasta: Laura Emma (ur. 9 VIII 1829) za Hermanna Massona, a Marianna (ur. 1836) za Francisa Meisona. W ostatnich latach życia wdowa Laura Friederika mieszkała przy Hundegasse 94 (ul. Ogarna), po odstąpieniu kamienicy bratankowi Ernstowi Theodorowi Rodenackerowi, w 1892 przy Vorstädtischer Graben 54 (ul. Podwale Przedmiejskie).
