MACIEJEWSKI MACIEJ, aktor
| < Poprzednie | Następne > |
MACIEJ MACIEJEWSKI (1 X 1914 Augustów – 17 V 2018 Warszawa), aktor. Debiutował w 1938 partią Janusza w Halce Stanisława Moniuszki jako adept Studia Operowego przy Operze Warszawskiej, gdzie uczył się w latach 1936–1938. Jako dowódca plutonu brał udział w kampanii wrześniowej 1939, w trakcie walk pod Lwowem został ciężko ranny. W latach 1940-1941 występował w polskim Teatrze Lalki i Aktora w Grodnie. W 1941 powrócił do Warszawy i podjął pracę w Banku Cukrowniczym, jednocześnie ucząc się w konspiracyjnym Studiu Dramatycznym Iwo Galla. W latach 1944–1946 występował w Teatrze Rapsodycznym Mieczysława Kotlarczyka w Krakowie, jeden sezon 1945/1946 pracował także w krakowskim Teatrze Lalki i Aktora „Groteska”. W 1946 roku ukończył Studio Dramatyczne Iwo Galla w Krakowie; w 1947 zdał eksternistyczny egzamin aktorski.
W latach 1946–1948 był aktorem Teatru Wybrzeże w Gdyni. Zagrał tytułową rolę Homera z Zofią Perczyńską jako Orchideą w inauguracyjnym działalność teatru przedstawieniu Homer i Orchidea Tadeusza Gajcego w reżyserii Iwo Galla (premiera 20 XI 1946). Wystąpił jeszcze w siedmiu spektaklach reżyserowanych przez Galla: jako Doktor w sztuce Tadeusza Rittnera W małym domku (14 XII 1946), Stary marynarz w Żeglarzu Jerzego Szaniawskiego (6 II 1947), Książę Henryk w Jak wam się podoba Williama Shakespeare’a (13 V 1947), brał udział w Trasie Kazimierza Barnasia (5 VII 1947), jako Ojciec w Trzech synach i córce Rogera Ferdinanda (15 IV 1948), Fon Kostryn w Balladynie Juliusza Słowackiego (27 X 1948). Grał także w sztukach reżyserowanych przez Halinę Gall i Natalię Gołębską : Mickiewiczowskich balladach (6 X 1946), jako tytułowa postać w Ocaleniu Jakuba Jerzego Zawieyskiego (19 II 1948), w spektaklu piosenek i tańca Z piosenką przez wieś (26 XII 1946). Ostatnią jego rolą w Teatrze Wybrzeże była postać Gospodarza w Weselu Stanisława Wyspiańskiego (12 VI 1948).
W sezonie 1948/1949 występował w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi, a od 1949 w teatrach warszawskich: w latach 1949–1956 w Teatrze Polskim, 1956–1959 w Teatrze Dramatycznym i od 1959 do emerytury w 1978 ponownie w Teatrze Polskim. Zagrał ponad sto ról teatralnych. Wystąpił w kilkudziesięciu filmach fabularnych (między innymi jako porucznik „Gustaw” w Kanale Andrzeja Wajdy z 1956) oraz spektaklach Teatru Telewizji (między innymi Edypus w Vatzlavie Sławomira Mrożka w reżyserii Kazimierza Dejmka, 1 I 1990). W latach 1950–2005 stale współpracował z Teatrem Polskiego Radia, gdzie również zagrał blisko sto ról. Pracował także w dubbingu, jego głosem mówił między innymi Przysięgły nr 6 w polskiej wersji językowej filmu Dwunastu gniewnych ludzi (1959), Marszałek Michel Ney w filmie Waterloo (1972), James Forsyte w serialu Saga rodu Forsyte’ów (1970) oraz Pallas w serialu Ja, Klaudiusz (1977).
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1967), Krzyżem Oficerskim (1987) i Kawalerskim (1975) Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi (1967) oraz Medalami: 10-lecia (1955), 30-lecia (1975) i 40-lecia (1985) Polski Ludowej. Nagrodzony między innymi wyróżnieniem za rolę Wanata w Trzeba było iskry Leona Pasternaka w Teatrze Polskim w Warszawie na Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych (1951). Pochowany w grobie rodzinnym na Powązkach Wojskowych w Warszawie.
