KUTA TADEUSZ, redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża”
| < Poprzednie | Następne > |
TADEUSZ KUTA (ur. 8 II 1935 Bydgoszcz – 28 II 1983 Gdańsk), dziennikarz, redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża”. W 1956 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie, od 1953 do 1956 należał do Związku Młodzieży Polskiej. W latach 1956–1957 publicysta w bydgoskim „Ilustrowanym Kurierze Polskim”, od 1958 do 1968 w Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy, pracował też w miejscowym oddziale Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich, od 1964 członek PZPR. W 1968 kierownik redakcji literatury społeczno-politycznej i popularno-naukowej w Wydawnictwie Morskim w Gdańsku, w 1968–1974 zastępca redaktora naczelnego „Głosu Wybrzeża”. W okresie 1975–1976 redaktor naczelny „Tygodnika Morskiego” oraz tygodnika „Czas”, w 1976–1981 redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża”.
Był doradcą i bliskim współpracownikiem Tadeusza Fiszbacha, I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego (KW) PZPR w Gdańsku przy którym został przewodniczącym Komisji Ideologicznej w KW. Współtworzył plan pokojowego rozwiązania konfliktu między władzą a społeczeństwem w sierpniu 1980 roku. Zwolennik porozumienia z NSZZ „Solidarność”. Pozbawiony pełnionych funkcji decyzją władz stanu wojennego. Od sierpnia 1982 pracował w redakcji literackiej Radia Gdańsk.
Publicysta specjalizujący się w tematyce zbrodni hitlerowskich na Pomorzu oraz stosunków polsko-niemieckich, autor książek o tej tematyce, w tym Imiona zbrodni (1965, nagroda tygodnika „Polityka” za rok 1966), Ziemia bydgoska w cieniu swastyki (1966), Werner Kempe, amator zbrodni (we współautorstwie z Tadeuszem Jaszowskim, 1967), Anatomia kłamstwa (1968) i Lekcja niemieckiego (1970), Uznanie (1973). Był sprawozdawcą z sesji Bundestagu ratyfikującego zawarty w 1970 roku układ Polska – Niemiecka Republika Federalna, który potwierdzał charakter polskiej granicy zachodniej.
Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1972), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. W 1974 otrzymał nagrodę wojewody gdańskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury. Zmarł nagle, jego pogrzeb stał się antyrządową manifestacją środowiska dziennikarskiego. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
