COSACK GEORG FRIEDRICH, pastor
| < Poprzednie | Następne > |
GEORG FRIEDRICH COSACK (24 I 1707 Gdańsk – pochowany 26 IX 1773 Gdańsk), teolog, drugi pastor kościoła św. Barbary i kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP). Syn Georga Wilhelma (1672–1742), przybyłego do Gdańska około 1700 roku. W 1721 uczeń Gimnazjum Akademickiego, następnie studiował teologię w Wittenberdze. Od 1737 pastor w kościele w Tiegenort (Tujsk, pow. Nowy Dwór Gdański). W latach 1743–1744 pastor kościoła św. Barbary w Gdańsku, następnie diakon w kościele św. Katarzyny, w 1761–1773 drugi pastor kościoła NMP.
Już jako uczeń Gimnazjum Akademickiego był współautorem programu jego nauczania na rok 1728, przygotowanego pod redakcją Michaela Christopha Hanowa oraz autorem jednej z rozpraw o proroctwach Habakuka w zbiorze wydanym przez Johanna Georga Abichta (Annotationes sacrae ad vaticinia Habakuki, Gedani 1728-1729). W 1732 w Wittenberdze wydał wraz z Abichtem Disputatio theologica de Claudio Felice gratia praevenienti perterrito et eidem resistente ad Act. XXIV, v. 24, 25. Od czasu pobytu w Amsterdamie w 1733, pod wpływem profesora filologii klasycznej Athenaeum Illustre Jacques’a Philippe d’Orville’a (1696–1751), kolekcjoner monet. Autor mów pogrzebowych, między innymi 27 I 1763 w kościele NMP na pogrzebie burmistrza Christiana Gabriela Schrödera.
Od 4 IX 1738 żonaty był z Barbarą Schaft ( 2 V 1717 – pochowana 29 VIII 1754 Gdańsk), od 4 XII 1755 z Perpetuą Eleonorą Falck (1719 – pochowana 12 III 1778 Gdańsk). Ojciec pedagoga Karla Benedicta Cosacka, Johanna Georga, od 2 X 1777 posiadającego obywatelstwo Gdańska, Beniamina Friedricha, od 15 II 1781 posiadającego obywatelstwo Gdańska, oraz Johanny Concordii (ur. 23 XII 1859), żony teologa Carla Gabriela Beniamina Bremera (1742–1798), w latach 1790–1798 pastora kościoła św. Katarzyny.
