CIESIELSKI ZBIGNIEW JAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
ZBIGNIEW JAN CIESIELSKI (1 X 1934 Gdynia – 5 X 2020 Sopot), naukowiec, matematyk, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Szkołę podstawową i średnią ukończył w Gdyni. W latach 1953–1958 studiował matematykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza (UAM) w Poznaniu, od 1960 doktor (promotor: prof. Władysław Orlicz). Po doktoracie, na zaproszenie matematyka Marka Kaca, wyjechał do USA na roczny staż naukowy w Cornell University, Ithaca N.Y. Ny (1961–1962), następnie odbył roczny staż w University of Illinois, Urbana-Champaign. Po powrocie do kraju od 1963 doktor habilitowany (przewód w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk w Warszawie), po czym w roku akademicki 1966/1967 odbył staż w The Rockefeller Institute, New York.
W latach 1967–1969 pracownik (na stanowisku docenta) gdańskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej, od 1969 profesor nadzwyczajny (tytularny). W latach 1970–1995 pracownik UG, od 1974 profesor zwyczajny. Jednocześnie pracownik Instytutu Matematyki Polskiej Akademii Nauk (IM PAN), w latach 1970–1973 zastępca dyrektora IM PAN, w latach 1977–1999 kierownik Zakładu Teorii Prawdopodobieństwa IM PAN. Jednocześnie w okresie 1968–1972 opiekun Pracowni IM PAN w Gdańsku, 1973–1999 kierownik oddziału IM PAN w Gdańsku. W latach 1971–1980 zastępca przewodniczącego Rady Koordynacyjnej Jednostek PAN Regionu Gdańska, 1993–1995 przewodniczący Oddziału Gdańskiej PAN, w latach 1993–1995 członek prezydium PAN, 1996–1998 przewodniczący Komitetu Matematyki PAN.
Specjalista głównie z zakresu teorii prawdopodobieństwa, procesów stochastycznych, ruchów Browna. Autor między innymi On the Isomorphisms of the Spaces Hα and m (1960), Properties of the Orthonormal Franklin System (cz. 1: 1963, cz. 2: 1966), Spline Bases in Classical Function Spaces on Compact C∞ manifolds (1983). Od 1973 członek korespondent PAN, od 1986 członek rzeczywisty, od 2001 członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności, od 2013 członek czynny. W latach 1975–1983 członek Komitetu Nagród Państwowych, 1981–1983 prezes Polskiego Towarzystwa Matematycznego, od 2004 jego członek honorowy. Był członkiem Rady Naukowej Międzynarodowego Centrum Matematycznego im. Stefana Banacha.
Między innymi członek Komitetu Programowego I Europejskiego Kongresu Matematyków w Paryżu (1992), jury nagród II Europejskiego Kongresu Matematyków w Budapeszcie (1996), komitetów redakcyjnych „Studia Mathematica” , „Dissertationes Mathematicae” , „Biuletynu PAN” , „Probability and Mathematical Statistics” , „Analysis” , „Numerical Functional Analysis and Optimization” , „Approximation Theory and its Applications”.
W 1964 otrzymał Nagrodę im. Stefana Banacha Polskiego Towarzystwa Matematycznego, w 1965 Nagrodę Wydziału III Polskiej Akademii Nauk, w 1970 Nagrodę Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego, w latach 1971, 1976 i 1982 zdobywał Nagrodę Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk. W 1983 otrzymał Nagrodę Fundacji Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku,
W 1988 Nagrodą Państwową I stopnia, w 1996 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ( nagrody miasta Gdańska), w 2000 nagrodę Prezesa Rady Ministrów za wybitne osiągnięcia naukowe. Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim (1974), Oficerskim (1984) i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1999), Medalem 30- i Medalem 40-lecia PRL, Medalem im. Stefana Banacha (1992), Medalem im. Władysława Orlicza (1994), Medalem im. Wacława Sierpińskiego (2000), Medalem za Zasługi dla Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu (2004). W roku 2011 na UAM w Poznaniu odbyła się uroczystość odnowienia jego doktoratu. W 2014 doktor honoris causa UG. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie.
